Aναδημοσίευση απο το blow-up.gr
Χρήστος Λιακόπουλος : «Ο καθένας μας έχει κάποιο ιδιαίτερο χάρισμα, αν προσπαθήσει να μιμηθεί κάποιον άλλο, θα αποτύχει».
Ο Χρήστος Λιακόπουλος έκανε βόλτα μαζί μας στα βράχια της Πειραϊκής και μας είπε πολλές αλήθειες!
Στην εποχή μας δύσκολα συναντάς ανθρώπους σαν τον Χρήστο: ένας χείμαρρος έτοιμος να σε παρασύρει σε ποτάμια αλήθειας και θετικές σκέψεις… Σε αντίθεση με πολλούς δήθεν συναδέλφους του, εκείνος συνεχίζει να καταστρώνει σχέδια σωτηρίας της τέχνης και τολμάει να κάνει ακόμα όνειρα και να πετυχαίνει τους στόχους του.
«Ο φόβος σταματάει τους ανθρώπους από το να πετύχουν. Περιορίζει τις δυνατότητές τους. Τους κάνει να μην πιστεύουν στον εαυτό τους. Τους κάνει αντικείμενα εκμετάλλευσης. Αν μπορούσα να δώσω μια συμβουλή σε κάποιους τι να κάνουν με τα παιδιά τους, είναι να μην τα φοβίζουν. Να τους δημιουργούν αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση και να τους δίνουν γνώση της πραγματικότητας. Ο φοβισμένος άνθρωπος είναι πολύ εύκολα ελεγχόμενος άνθρωπος» αναφέρει για το ποιο είναι το χειρότερο που μπορείς να κάνεις σε έναν άνθρωπο.
Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την υποκριτική;
Το ήθελα από τα 16 μου, απλά δεν ήξερα πώς να το κάνω. Ντρεπόμουν και το καταπίεζα. Αφού σπούδασα οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Ήξερα ότι μόλις τελειώσω την θητεία μου στο ναυτικό, θα έρθει και θα με συναντήσει αυτό που ήθελα πολύ να κάνω. Και ήρθε. Μίλησα με έναν γνωστό μου ηθοποιό, τον Αριστοτέλη Αποσκίτη, τον οποίο είχα να δω πολλά χρόνια. Με πήρε να ρωτήσει κάτι όλως τυχαίως, και με ενθάρρυνε να ασχοληθώ και τον ευχαριστώ πολύ.
Αν η ζωή σας γινόταν ταινία θα ήταν δράμα ή κωμωδία;
Νομίζω πώς θα ήταν και κωμωδία και δράμα, όπως η ζωή.
Ποια θεωρείτε τη χειρότερη και την καλύτερη στιγμή της καριέρας σας;
Ευτυχείς είναι οι συγκυρίες όταν συνεργάζομαι με ανθρώπους που μου ταιριάζουν, που μπορούμε να συλλειτουργήσουμε και κατανοούμε ο ένας τον άλλο και μας ενδιαφέρει περισσότερο το ομαδικό αποτέλεσμα. Δυστυχώς, δεν έχουμε μάθει στο ομαδικό πνεύμα και στο να σκεφτόμαστε και τον άλλο και αυτό μας δυσκολεύει την ζωή και μας έχει φτάσει σε αυτό το σημείο ως χώρα. Σαν το τραγούδι του Πορτοκάλογλου που έλεγε: «Ήμασταν πάντοτε παιχτάρες, μας δεν αλλάζαμε μπαλιές.» Οι χειρότερες στιγμές είναι όταν συνεργάζομαι με ανθρώπους που είναι εγωιστές, βάζουν «τρικλοποδιά» στον άλλο για να φανούν αυτοί καλύτερα.
Πώς κρίνετε το μέλλον της τέχνης στην Ελλάδα;
Η τέχνη έχει επιβιώσει από το βάθος των αιώνων. Δεν θα σταματήσει ποτέ να υπάρχει η τέχνη. Δυσκολίες περνάει, αλλά είναι μια ανάγκη του ανθρώπου και θα συνεχίζει να υπάρχει.
Από πού αντλείτε τη δύναμη να συνεχίσετε τον προσωπικό σας αγώνα επιβίωσης, παρά τις δυσκολίες που ζουν όλοι οι Έλληνες;
Είμαι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος. Πιστεύω στην προσπάθεια, στην επιμονή και την υπομονή και ότι τα πράγματα λειτουργούν σε κύκλο. Έρχεται η ύφεση, θα έρθει η άνοδος. Όλα έχουν μια παροδικότητα, που αν το συνειδητοποιήσουμε δεν θα μας ενοχλεί.
Έχουν μερίδιο ευθύνης και οι πολίτες εκτός από τους πολιτικούς για την κατάσταση στην Ελλάδα;
Σίγουρα έχουμε κι εμείς μερίδιο ευθύνης. Αλλά έτσι μας γαλούχησε ολόκληρο σύστημα. Τα πρότυπά μας αυτό δείχνουν. Ο εγωισμός και ο ατομικισμός έχουν αναχθεί σε ένα πρότυπο ιδεατό.
Η έξαρση της εγκληματικότητας και της βίας σας τρομάζει;
Η αλήθεια είναι πώς έχει αρχίσει και με φοβίζει. Έχω αρχίσει να την νιώθω. Μου έχουν κλέψει την μηχανή, δύο φορές έχουν προσπαθήσει να διαρρήξουν το σπίτι μου, ενώ είμαι μέσα… Με εξοργίζει αυτό.
Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας σας;
Η πολύ σκληρή δουλειά. Η συνεχής προσπάθεια, η υπομονή και η επιμονή. Το να είσαι αυθεντικός και ο εαυτός σου. Ο καθένας μας έχει κάποιο ιδιαίτερο χάρισμα και αυτό μετράει. Αν προσπαθήσει να μιμηθεί κάποιον άλλο, θα αποτύχει.
Τι σας αρέσει να κάνετε τον ελεύθερο σας χρόνο;
Να βελτιώνομαι, να ανοίγω τους ορίζοντες και την αντίληψή μου. Να συναναστρέφομαι με ανθρώπους που θέλει ο ένας το καλό του άλλου.
Συνέντευξη: Μαίρη Καράμπελα
Φωτογραφία: Κωνσταντίνος Θεοδώρου
Πηγή:Blow-up.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου