Ενα διήγημα απο την
Μαρία Χανιώτου
Το υπερυψωμένο ξύλινο δωμάτιο τους περίμενε άλλο ένα καλοκαίρι. Το μόνο που είχαν να κάνουν, ήταν να προσθέσουν φτέρες στα κενά ανάμεσα στο ξύλινο σκελετό όπου αέρας είχε αφήσει τα σημάδια του.
«Σαν δόντια δράκου είναι» είπε η Βασιλεία, ενώ έχωνε τις φτέρες στο κενό από τα σανίδια.
«Άκου σαν δόντια δράκου! Μάζευε εσύ