ΔΥΟ ΓΥΝΑΙΚΕΣ - ΔΥΟ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΔΥΟ ΠΑΤΡΙΔΕΣ ΕΝΑΣ ΣΤΟΧΟΣ ... Η ΕΛΛΑΔΑ!

To άρθρο αυτό γράφηκε πριν 3 χρόνια και είχε δημοσιευτεί εδώ στο Σύδνευ στην εντυπη έκδοση του περιοδικού
Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ  ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ – ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ
ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ - ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ
SYDNEY AUSTRALIA

www.athanasiadis.g@hotmail.com

Mob:  0421969172

ΔΥΟ ΓΥΝΑΙΚΕΣ - ΔΥΟ  ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ΔΥΟ  ΠΑΤΡΙΔΕΣ

ΕΝΑΣ  ΣΤΟΧΟΣ ... Η  ΕΛΛΑΔΑ!

Ιωάννα Σιγαλά

(απο την Κωνσταντινούπολη, στην Αθήνα και στο Παρίσι...)

“TOUS  ENSEMBLE, ON PEUT”–

“ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ”

(H Ka Iωάννα Σιγαλά)

Η Κυρία Ιωάννα Σιγαλά, γεννήθηκε
και έζησε τα παιδικά της χρόνια στην Κωνσταντινούπολη και οι γονείς της απο μικρή φρόντισαν να της δώσουν την αρίστη των εκπαιδεύσεων. Εν συνεχεία, το 1964, με τα γνωστά ανθελληνικά γεγονότα και τους διωγμούς των Ελλήνων της Πόλης, η οικογένεια της « μετακομίζει»  στην Αθήνα για ή να αποδοθεί ορθότερα το νόημα της μετακίνησης έρχεται πρόσφυγας στην Αθήνα. Eδώ και πολλά χρόνια ζεί και εργάζεται στο Παρίσι, ως ψυχολόγος, ψυχοπαιδαγωγός, έχει την οικογένεια της και τα παιδιά της αλλα οι όποιες τραυματιμές εμπερίες τις έχουν σημαδέψει τη ζωή .Η ίδια , μιλάει για την εμπειρία της ζωής της..

«...Το 64 μας διώξαν απο την Πολη, τα χάσαμε όλα, οπότε ξέρω τι πάει να πει να τα χάσεις όλα σε μιά νύκτα , το 67 η χουντα με βρήκε 12 χρονών και απο κεί και πέρα  αυτό είναι το βασικό μου κινητρο...»

Στην Αθήνα, εγγράφεται και φοιτά, στην Ελληνογαλλική Σχολή Saint Joseph των αδελφών μοναχουσών του Τάγματος του Αγίου Ιωσήφ της Εμφανίσεως ή όπως είναι γνωστό στον κόσμο «στις καλόγριες». Ως φυσικόν, λαμβάνει αρίστη εκπαίδευση και εν συνεχεία έχοντας σαν προνόμιο, την πλήρη γνώση της Γαλλικής γλώσσας φεύγει στο Παρίσι για τις σπουδές της ...

«...Οσο θυμάμαι που ήμουν μικρή , έλεγα πάντα , να ασχοληθώ με παιδιά και με ανθρώπους που ειναι σε δυσκολία και γι αυτό οι πρώτες μου σπουδές ήταν νομικές στη Γαλλία, αλλα επειδή ήθελα να κάνω ποινικό δίκαιο, εγώ δεν έβλεπα ποτέ τον εαυτό μου να υπερασπίζεται εγκληματίες, σταμάτησα τα νομικά και μετά έκανα ψυχολογία.. ειχα πάντα την διαθεση να προσφέρω. Εμεινα στην Γαλλία γιατί ερωτεύτηκα ένα Γάλλο  και μετά ταύτα παρέμεινα και όσο περνάν τα χρόνια τόσο μου λείπει η Ελλάδα..

 ...η δευτερη κίνηση μου και στόχος ζωής μου είναι να σταματήσω το κύμα μετανάστευσης, γιατι θα χάσουμε την χώρα μας στο τέλος και νομίζω οτι αυτό θα είναι μέχρι το θάνατο μου...»

Αυτα είπε η Ιωάννα για την ζωή της και για την δεύτερη κίνηση της και στόχο της. Ποια είναι όμως εκείνη η κίνηση, που εκτός απο την εργασία της ως ψυχολόγος,αποσπά μέρος της ζωής της; Τώρα πιά, η βοήθεια προς τους Ελληνες συμπατριώτες της που έχουν την ανάγκη της βοήθειας όλων των Ελλήνων της διασποράς. Απο την Γαλλία, συνεχίζει την υποστήριξη του group με τον τίτλο “TOUS ENSEMBLE, ON PEUT”–“ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ”. Η Ιωάννα μας μίλησε για την ιστορία της ομάδας αυτής και της δραστηριότητας της μέχρι σήμερα, για την βοήθεια των Ελλήνων.

·         «.....Το πρώτο γκρούπ που έγινε ειναι το La mort d'Athènes est une tragédie devant le monde entier.  Αυτό το γκρούπ ξεκίνησε απο ένα γράμμα που έστειλε μια ελληνίδα δημοσιογράφος, σέ ένα Γάλλο διαννοούμενο, και ονομάσαμε το γκρούπ έτσι γιατι έτσι ήταν ο τίτλος της επιστολής , για να κινητοποιήσουμε τις Γαλλικές συνειδήσεις ως προς το πρόβλημα της Ελλάδος. Εγώ μετά πήγα Ελλάδα και βρέθηκα, την εποχή που αρχίσαν οι απεργίες και οι συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων στο Σύνταγμα, και επειδή άκουγα πολλά και διάφορα και μου φανήκαν τα πράματα μαύρα, πήγα Περιστέρι, Ανω Λιόσια, Παγκράτι, Κυψέλη, Ζωγράφου, και επίσης στην Βασιλίσσης Σοφίας και σταμάτησα 40 ατομα και μου είπαν την γνώμη τους για την ζωή τους και για τα γεγονότα.  Ολοι μου είπαν τα ίδια πράματα με τα ίδια λόγια και μάλιστα ορισμένοι δακρύσαν μιλώντας. Οταν επέστρεψα στην Γαλλία, και ορισμένοι μου είπαν  την δυσκολία , για ανάγκες ένδυσης και διατροφής και είχε αρχίσει και το χαράτσι και θάχαναν και τις δουλειές τους οι Ελληνες, πήρα τηλέφωνο τον Σκάι τον Αρη Πορτοσάλτε και του έδωσα συνέντευξη. Τοτε λοιπόν δημιουργήθηκε το γκρούπ “TOUS ENSEMBLE, ON PEUT”–“ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ. Στην αρχή ήταν μαζί με τον Σκάι και την Αρχιεπισκοπή Αθηνών και γι αυτό ονομάστηκε όλοι μαζί μπορούμε. Αμέσως μετά ενώ εγώ και η τεχνολογία είμαστε διαζευγμένοι, και έκανα το βίντεο , το έστειλα στον Αρη Πορτοσάλτε,  με πηρε μετά 48 ώρες τηλέφωνο , και μου είπε ότι δεν ήθελε να προχωρήσουμε μαζί γιατι δεν ήθελε να δώσει πιο άσκημη εικόνα στον κόσμο της Ελλάδας. Στο μεταξύ μίλησα σε 4-5 φιλους και εκείνοι σε άλλους και σε μία βδομάδα βρεθήκαμε γύρω στα 160 άτομα. Αρχίσαν αυτοί οι άνθρωποι να αδειάζουν τις ντουλάπες τους και συγκεντρώθηκαν γύρω στα 150 κιλά ρουχισμός. Αρχισα να ψάχνω για μεταφορέα και δεν μπορούσα να βρώ, και εν τέλει επειδη φεύγω για Ελλάδα και με ένα φιλο έλληνα απο το facebook , άρχισα να ψάχνω σε ποια οργάνωση μη κυβερνητική να δώσω το υλικό που συγκεντρώθηκε. Μου δώσανε διάφορα ονόματα κλπ και τυχαίως πάλι στο facebook, βρήκα μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση που λέγεται «μπορουμε». Αυτοί συνεργάζονται με άλλες Μη Κβερνητικές Οργανώσεις και μίλησα και αποφάσισα να δουλέψω μαζί τους.

Πήρα τηλέφωνο την AEGEAN AIRLINES και τους ειπα το θέμα και τον στόχο μας, και ρώτησα αν μπορούσαν να μου μεταφέρουν 150 κιλά.  24 ώρες μετά πήραμε ένα e-mail, το οποίο έλεγε ότι δεχόταν να μας μεταφέρουν  απο Παρίσι σε Αθήνα, 150 κιλά κουτιά ρουχισμού δωρεάν ως ενίσχυση του αγώνα μας. Επειδή όλο αυτό μπήκε εμπρός, ο στόχος μας ειναι να έρθουμε σε επαφή με ΝΕΣΤΛΕ και ή να στείλουμε παιδικά γάλατα και τροφές ή να δώσουν τσάμπα στην Ελλάδα. Εχω επαφή με την πρόεδρο του Οργανισμού Φιλανθρωπικών Εργων της εταιρείας UNILEVER  . Θέλουμε να στείλουμε επίσης τόνους λάδι, βουτυρο.  Η εταιρεία και ο οργανισμός της  κανουν δείπνο και χορό και όλα τα λεφτα τα δίνουν σε φιλανθρωπικούς σκοπούς και η προσπάθεια μου είναι αυτά τα χρήματα να δοθούν στο γκρουπ «ΜΠΟΡΟΥΜΕ» της Ελλάδας.

Οτι συγκεντρωθεί, είμαστε σίγουροι ότι θα φύγει απο την Γαλλία με τον ίδιο τρόπο. Εφόσον η AEGEAN AIRLINES δέχτηκε μια φορά και έδειξε το μεγαλείο της Ελληνικής ψυχής, είμαστε σίγουροι ότι θα μας ξαναβοηθήσει και εμείς πάντα για την ασφάλεια και την άνεση μας, θα την προτιμούμε στα ταξίδια μας απο και πρός την Ελλάδα. Η προσπάθεια των Ελλήνων της Γαλλίας, γίνεται μέσα απο το γκρούπ “TOUS ENSEMBLE, ON PEUT” και όσο είμαι καλά θα συνεχίζω να αγωνίζομαι. Πιστεύω ότι το ίδιο θα κάνουν και οι Ελληνες της Αυστραλίας και οπουδήποτε αλλού στον κόσμο».

Την συνέντευξη αυτή για το γκρούπ «όλοι μαζί μπορούμε», η Κα Ιωάννα Σιγαλά, μας παραχώρησε, απο την δεύτερη πατρίδα της την Γαλλία, την χώρα του πολιτισμού και απο το Παρίσι, την ωραιοτερη πόλη του κόσμου, μέσω του Skype. Είναι πράγματι, εκείνες οι στιγμές που νιώθει κανείς την αξία της τεχνολογίας και την χρήση και τις εφαρμογές της για ευγενείς σκοπούς. Θαύμασα την θέρμη των λογων και της παρουσίας της Ιωάννας και την λάμψη στο βλέμμα της όταν μιλούσε για την Ελλάδα.

 Στόχος της η βοήθεια για ποιότητα ζωής στην πατρίδα μας , στόχος της η ίδια η .... Ελλάδα.

Pόμα – Σαλώμη Σιάχου

(Aπο το Καζαχστάν... στην Αθήνα και στην Μελβούρνη)

H Ka Ρόμα – Σαλώμη Σιάχου, γεννήθηκε στο Καζαχστάν, απο γονείς Ελληνοποντιακής καταγωγής και με την οικογένεια της μετακινήθηκε οριστικά

(Η Κα Ρομα-Σαλώμη Σιάχου)

στην μητέρα Ελλάδα, όπου μεγάλωσε, σπούδασε και πέρασε τα πρώτα δημιουρ

γικά της χρόνια στην Ελλάδα.

Ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην Ελλάδα και το 1981, ήδη παντρεμένη και μητέρα ενός παιδιού, μεταναστεύει με την οικογένεια της τον σύζυγο της Δημήτρη και τον γυιό τους στην Μελβούρνη της Αυστραλίας. Δεύτερη λοιπόν, μεγάλη μετανάστευση στη ζωή της Ρόμας. Στην Αυστραλία εντάσσεται στο εκπαιδευτικό σύστημα της ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης και προσφέρει όλα αυτα τα χρόνια αξιοθαύμαστο και μοναδικό έργο στην ελληνική παιδεία. Μας είπε σχετικά...

«...Δεν γνώριζα πολλά στην αρχή, έβλεπα τις δυσκολίες και μέσα μου γεννήθηκε ένα πρέπει, πρέπει τα παιδιά να μάθουν να μιλούν Ελληνικά, είπα στον εαυτό μου θα πρέπει να ασχοληθώ όχι με δύσκολα πράματα, να μάθουν να διαβάζουν να μιλάνε. Εδωσα έμφαση στον προφορικό λόγο, μέσω δραστηριοτήτων, θεατρικών, απλών σκέτς... υπάρχει πάντα πολλή συμμετοχή και αρέσει στα παιδιά...Ονειρεύονται τα παιδιά, αφοσιώνονται , σε βλέπουν στα μάτια... Τους διδάξαμε Καβάφη στο Γυμνάσιο και το καταευχαριστήθηκαν... στα παιδιά της παροικίας τον πρώτο ρόλο τον παίζει η οικογένεια, οι παππούδες , οι γιαγιάδες

Εκείνο όμως , που είναι σημαντικό και χαρακτηρίζει την ζωή, την προσπάθεια και τον αγώνα της «δασκάλας με τα χρυσά μαλλιά», δεν είναι μόνο το διδακτικό της έργο και η γενικότερη προσπάθεια της για προσφορά στην ελληνική εκπαίδευση και τα ελληνικά γράμματα. Εκείνο που είναι πραγματικά μεγάλο και της δίνει μια ιδιαίτερη θέση στις καρδιές μας, εκτός απο το γέλιο της και το χαμόγελο της , είναι  ο αγώνας της , εδώ κάτω στους Αντίποδες, για την αναγνώριση της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, απο τους Τούρκους. Θεωρεί άδικο και βάρος αβάσταχτο στην ψυχή της , να έχει αναγνωρίσει η Γαλλία την γενοκτονία των Αρμενίων και η Αυστραλία, να μην έχει θαρραλέα προχωρήσει στο θέμα της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Ελλήνων Ποντίων τα έτη 1916 – 1923.

Η θέληση της για δικαίωση του αγώνα του Ποντιακού Ελληνισμού και αναγνώριση της γενοκτονίας , γίνεται σκοπός της ζωής της και επί 25 χρόνια ως μέλος της ποντιακής κοινότητας αρχικά αλλα και απο υψηλά αργότερα αξιώματα μέσα απο τις ποντιακές κοινότητες τρέχει, διοργανώνει, συμμετέχει σε πορείες, διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες, παρίσταται ... εκπροσωπεί. Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς στην δασκάλα με τα χρυσά μαλλιά; Μας λέει η ίδια...

«...Το μεγάλο μου όραμα είναι η αναγνώριση για το θέμα της γενοκτονίας. Με καίει, με τσουρουφλίζει και αγωνίζομαι με τους συνεργάτες μου, υπήρχαν αντιρρήσεις και φοβίες και έτσι 19 Μαϊου είμαστε και θάμαστε πάντα όλοι έξω απο το Τουρκικό Προξενείο. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να συνεχίσουν οι αγώνες για την αναγνώριση παναυστραλιανά. Εχει αναγνωρισθεί η την κυβέρνηση της South Australia η Αρμενική γενοκτονία. Οι Αρμένοι πρωτοστατούν, ακολουθούμε εμείς και οι Ασσυριοι (Χαλδαίοι) , που θα πάει θα γίνουν οι αναγνωρίσεις και απο την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση...»

Τελικά φαίνεται όμως ότι τα στεγανά δεν λείπουν απο πουθενά, γιατι κάποια στιγμή εκφράζει ένα παράπονο η Ρόμα...

«...Με πολεμούν λυσσαλέα και μέσα απο την ποντιακή κοινότητα κάποιες φορές.. Μου αναγνωρίζουν την ικανότητα μου, αλλα δεν συγχωρούν το γεγονός οτι είμαι γυναίκα...»

Ακούγοντας αυτά της τα λόγια, έπαθα ένα πολιτισμικό, πολιτιστικό και κοινωνικό σόκ.. δεν πίστευα στα αυτιά μου, δηλαδή ήταν αδιανόητο για μένα που έχω έλθει απο την Ελλάδα, να ακούω για διαφορές ανδρών γυναικών και σκέφτηκα , η καϋμένη η πατρίδα μου, παρόλες τις δυσκολίες που της δημιούργησαν οι κλέφτες πολιτικοί της και το σάπιο πελατειακό σύστημα των προδοτικών κομμάτων  της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, είναι πολύ πιο προοδευτική όσον αφορά τις σχέσεις των δύο φύλων και την θέση της γυναίκας στην κοινωνία. Εδώ, ακόμη υπάρχουν, τέτοια θέματα, που πλέον ανήκουν στην χροναποθήκη της ιστορίας. Πραγματικά, συνειδητοποίησα την μοναξιά που μπορεί να αισθάνεται η Ρόμα στην αγώνα της αυτόν.

Η Ρόμα-Σαλώμη Σιάχου,είναι μια αγωνίστρια των ιδεών και των ιδανικών της. Τα λογια της και η αποφασιστικότητα της, με συγκίνησαν κείνο τ απόγευμα στο Oakleigh της Μελβούρνης, που συναντηθήκαμε και μιλήσαμε. Ποντιακής καταγωγής και εγώ, μεγάλωσα και πέρασα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου σε προσφυγική γειτονιά της Αθήνας. Αξιώθηκα να γνωρίσω τους προσφυγες πρώτης γενιάς, που τέλειωσαν τη ζωή τους σε ξένα χώματα, τα άγια όμως χώματα της Αθήνας. Η Ρόμα ζεί και εργάζεται στην Μελβούρνη και προσπαθεί να βοηθήσει όσο και όπως μπορεί τον ελληνισμό.

 Στόχος της η βοήθεια για ποιότητα ζωής στην πατρίδα μας , στόχος της η ίδια η .... Ελλάδα.