Γράφει ο Γιώργος Αθανασιάδης
Δικηγόρος - Θεατρικός Συγγραφέας
ΣΥΔΝΕΥ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ
email: athanasiadis.g@hotmail.com
Petit Papa Noel 2015
Ενα ακόμη δύσκολο παγκόσμια έτος πνέει τα λοίσθια και η μεγάλη πλειoψηφία του κόσμου, σε όλες τις ηπείρους του πλανήτη, ετοιμάζεται να δεχθεί με λαμπρότητα
(τουλάχιστον όσον αφορά τις προηγμένες - "πολιτισμένες" δυτικές κοινωνίες) τη γέννηση του υπερτάτου και αρχεγόνου όντος του Υιού του Θεού Γιαχβέ ή Γιεχωβά των Εβραίων. Η χριστιανική θρησκεία, από την άποψη της συνέχειας της βιβλικής παράδοσης του Ισραήλ, για τους Εβραίους εκφράζει μία αίρεση για δε τους χριστιανούς την απόλυτη αλήθεια και ελπίδα. Περαιτέρω, η ύπαρξη του Ιησού, γίνεται αποδεκτή από την άλλη μεγάλη θρησκεία το Ισλάμ, που βασίζεται επίσης στον ίδιο θεό της Εβραϊκής βίβλου και ως συνέχεια του, μέχρι τη γέννηση και το έργο του προφήτη Μωάμεθ που επίσης για την Ιουδαϊκή παράδοση των Εβραίων, αποτελεί τη δεύτερη μεγάλη αίρεση της θρησκείας τους πλήν όμως για τους πιστούς του Ισλάμ την απόλυτη αλήθεια.
Ομως, εμείς όλοι και κυρίως οι αναγνώστες αυτού του άρθρου, ανήκουμε στον χριστιανικό κόσμο και την κοσμοθεωρία του και γι αυτόν καταθέτω, ενόψει των ημερών των Χριστουγέννων και τον εορτασμό της γέννησης του Ιησού υιού του Βιβλικού Θεού, κάποιες σκέψεις μου. Η όλη αναφορά στο πρόσωπο του νεογεννηθησομένου εις το θεοδέγμον σπήλαιον της Βηθλεέμ γίνεται διότι κατά την χριστιανική θρησκεία καθόσον ανθρωποποιήθηκε το αρχέγονο θεϊκό πνεύμα, προκειμένου να διδάξει την αγάπη και να παραδειγματίσει με τον σύντομο βίο του πάνω στη γή, το γένος των ανθρώπων για την ζωή που πρέπει να ακολουθούν.
Στην πορεία της εξέλιξης, ερμηνείας και ολοκλήρωσης της χριστιανικής θεολογικής σκέψης τέθηκαν κανόνες και ένα modus vivendi κατά το δοκούν των διαφόρων ερευνητών και εκκλησιαστικών φορέων των διαφόρων επέκεινα αιρέσεων και δογμάτων του χριστιανισμού. Η συγκλίνουσα όμως θέση και θεώρηση αφορά κυρίως στην ειλικρίνεια και την έκφραση της αγάπης για τον πλησίον και στα πλαίσια της ειλικρίνειας η αλήθεια σαν βασικός άξονας ζωής και διαχείρισης του εαυτού μας και των συνανθρώπων μας στα πλαίσια των κοινωνιών που έχουμε δημιουργήσει.
Η χριστιανική εκκλησία τόσο η δυτική όσο και η ορθόδοξη ανατολική στις περιόδους επικράτησης της αναγκάστηκε χωρίς βέβαια να το θέλει καθόλου, να προσαρμόσει τον εορταστικό αλλά και εν πολλοίς το δογματικό της χαρακτήρα στις ανάγκες και δοξασίες των πολυθεϊστικών κοινωνιών της εποχής της εμφάνισης και επιβολής της.
Για την κάλυψη των αναγκών αυτών, δημιουργήθηκε ένα μηχανισμός αγιοποίησης θνητών και αθανασίας τους σε μεταφυσικό και υπερβατικό επίπεδο που φυσικά και δεν αντέχει στη λογική, αλλά δεν είναι το θέμα του παρόντος άρθρου.
Στα πλαίσια αυτά της αγιοποίησης και προσέγγισης του θείου δια των πρεσβειών βροτών που κέρδισαν την αιώνια ζωή και αθανασία, δημιουργήθηκαν και μορφές κατάλληλες για την ενίσχυση της πίστης, της ελπίδας και της προσδοκίας, μέσα από τη διαδικασία δωροδιανομής προς τους καλούς πιστούς μη εξαιρουμένων και αυτών των παιδιών. Κατά συνέπεια τις μέρες αυτές που εορτάζεται η γέννηση του θείου βρέφους - παιδιού, η προσαρμογή δανειζομένη από στοιχεία παγανιστικά δημιούργησε τη μορφή του βόρειου γέροντος ο οποίος διανέμει δώρα στα παιδιά την μέρα της γεννήσεως του θεανθρώπου ή την πρώτη μέρα του νέου έτους (ανάλογα με το δόγμα δηλαδή της καθολικής δυτικής εκκλησίας ή της ανατολικής ορθόδοξης εκκλησίας)
Ο Αγιος Βασίλης των ορθοδόξων ή ο Santa Clauss του δυτικού κόσμου διανέμει δώρα στα "καλά παιδιά" διχάζοντας και κατηγοριοποιώντας αθώες παιδικές ψυχές σε πολίτες πρώτης και δευτέρας κατηγορίας. Φυσικά κατά τεράστια πλειοψηφία καλά παιδιά είναι τα παιδιά των ευκατάστατων οικογενειών και των περισσότερων πλούσιων τάξεων ενώ βασικά αγνοεί εκείνα των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων, των οποίων οι γονείς δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να υλοποιήσουν το παραμύθι.
Επειδή η κοινωνική ανισότητα και αδικία απομυθοποιεί βίαια τον μύθο του παχύσαρκου κοκκινοντυμένου ή πρασινοντυμένου γέροντος , αυτή την φετεινή περίοδο, ας μην αφήσουμε τον ρατσισμό του γέροντος να διαχειριστεί την πνευματική και ψυχική υγεία των παιδιών μας.
Ας το διαχειριστούμε εμείς το ζήτημα και ας εξηγήσουμε στα παιδιά μας ότι η ζωή παρόλη της σκληρότητα της και έξω και πέρα από μύθους είναι όμορφη και αληθινή μόνο όταν την διαχειριζόμαστε σωστά και κυρίως είναι βασισμένη πάνω στην γονική αγάπη.
Ας καταλάβουμε επιτέλους, ότι κανένα δώρο που προέρχεται από το κόσμο της παραμυθολογίας, δεν μπορεί να αντικαταστήσει την αληθινή μας αγάπη για τα παιδιά μας και την αλήθεια που οφείλουμε να τους λέμε κοιτώντας τα κατάματα.
Happy Holidays!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου