Κική Μαυρίδου (ηθοποιός, ποιήτρια , ζωγράφος) λίγοι στίχοι...

...Κάπου κάπου απομακρύνομαι
Είναι που τα λουλούδια μυρίζουν καλυτερα στο μέρος που φυτρώνουν.
Αυτά τα άνθη αναζητώ
Παίρνω τους δρόμους.
Κάτι ξεχασμένα σοκάκια. Χάνομαι κάποιες φορές. Άλλες με βρίσκει το ξημέρωμα.
Θέλουν κόπο τα όμορφα.
Το ξέρω. Ετσι ζω. Αναζητώντας τα μοναδικά, τα δυσεύρετα, τα σπάνια.
Φτάνω σε γκρεμούς.
Χωράφια αγεωγραφητα. Τόπους που φύλαξε ο θεός γι' αυτούς που υπομένουν.
Εκεί στην σιωπή
Εκεί στο πουθενά των άλλων
Στο ασπρόμαυρο των πολλών
Εκεί είναι το λουλούδι μου
Όμορφο
Αγέρωχο
Να μοσχοβολάει ψυχή
Να δονεί την άνοιξη
Να ηρεμεί τους χειμώνες
Δεν το κόβω. Μοναχά
ξαπλώνω δίπλα του.
Χρωματίζει τα ανούσια που με πλευρίζουν.
Και αφού σαν μέλισσα γεμισω την ζωή μου με την γύρη του επιστρέφω χορτασμένη στους άκαρπους τόπους...