Αγιος Βαλεντίνος; Ενας άγιος προστάτης του έρωτα ή μια εμπορευματοποιημένη προσωπικότητα;

Γράφει ο 

Γιώργος Αθανασιάδης

Δικηγόρος - Αρθρογράφος

Θεατρικός συγγραφέας

0421 969 172

Αγιος Βαλεντίνος! Ενας άγιος προστάτης του έρωτα ή μια εμπρευματοποιημένη προσωπικότητα; 

Λίγα πράγματα είναι γνωστά για την ύπαρξη και το όποιο έργο αυτού του αγίου. Θεωρείται ότι κάποιος έζησε με το όνομα αυτό, στη Ρώμα τον τρίτο μετά χριστό αιώνα και πέθανε στις 14 Φεβρουαρίου στο σπίτι του στη via flaminia. Στα επίσημα μαρτυρολόγια της καθολικής εκκλησίας ουδέποτε
περιελήφθη το όνομα του αγίου αυτού , πολλώ δε μάλλον στα μαρτυρολόγια των άλλων χριστιανικών δογμάτων. Δεν είναι γνωστό επίσημα τίποτα για τη ζωή και τη δράση ή τουλάχιστον εκείνα τα στοιχεία, εκείνες οι προϋποθέσεις που απαιτούνται για την αγιοποίηση προσωπων και προσωπικοτήτων σύμφωνα με τους κανόνες των χριστιανικών εκκλησιών. Με δεδομένο δε ότι και οι αγιοποιήσεις άλλων προσώπων πάντοτε γίνονται μετά το θάνατο τους και βασίζονται σε μαρτυρίες ή γεγονότα αξιολογούμενα απο πρόσωπα του εκκλησιαστικού περιβάλλοντος έρχεται μία ακόμη αμφισβήτηση για την αγιότητα του συγκεκριμένου προσώπου. Σε κάθε περίπτωση, η πρώτη αναφορά στο πρόσωπο του, γίνεται απο τον Πάπα Γελάσιο τον 1ο το 496 μχ , ο οποίος τον περιλαμβάνει μέσα σε ένα κατάλογο ανθρώπων, που έζησαν χριστιανική ζωή μέσα στους κανόνες και στα πλαίσιο που οριοθετούσε την εποχή εκείνη, και που ουσιαστικά παραμένουν οι ίδιοι μέχρι σήμερα, η εκκλησία. Επιπλέον, τότε η εκκλησία ήταν ενωμένη και δεν ήλθε επέλθει το σχίσμα, που καθαρά για οικονομικούς λόγους, εξουσίας και ζωνών επιρροής με αποτέλεσμα των θησαυρισμό των ρασοφόρων επήλθε 7 περίπου αιώνες αργότερα. Στα σύγχρονα χρόνια και η ορθόδοξη εκκλησία, ακολουθώντας το ρεύμα και κυρίως για στόματος του αποβιώσαντος αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου Παρασκευαϊδη έκανε μνεία του ορθόδοξου άγιου των ερωτευμένων και του γάμου του αγίου Υακίνθου, ώστε να είναι μέσα στο πνεύμα της εποχής.

Ο άγιος λοιπόν αυτός, απετέλεσε στην πορεία των αιώνων και περαιτέρω μετά τον 19ο αιώνα, ένα καλό κίνητρο εμπορίας και υπενθύμισης της παρουσίας της εκκλησίας και του χριστιανισμού, σε μια χρονική περίοδο που κυρίως αναβιώνουν αρχέγονα παγανιστικά έθιμα και γιορτές, που αναφέρονται στην επικείμενη αναγέννηση και ανάσταση της φύσης απο τον λήθαργο της χειμερινής περιόδου. Ο Φεβρουάριος είναι ο κατ΄ εξοχήν μήνας των αποκριάτικων εκδηλώσεων, οπου ο έρωτας , η ζωή, η πολιτική, τα πειράγματα, οι γεννετήσιες συμπεριφορές και ότι έχει να κάνει με την ζωή στην καθημερινότητα της και την εύχαρι αντιμετώπιση της απο τους ανθρώπους εορτάζουν. Ο τρόπος του εορτασμού αυτού, κινείται μέσα στα όρια της ανθρώπινης ανεξαρτησίας, ελευθερίας και ελευθεριότητας, πέρα απο αυστηρές ηθικές προσταγές και απαγορεύεσεις. Το πνεύμα απελευθερώνεται και συνενούμενο με την φύση που το περιβάλλει αποδίδεται στην ανθρώπινη κοινωνία ελεύθερο, δημιουργικό, σατυρικό, προκαλεί, εικονοποιούμενο και κυρίως αποδίδοντας τιμές ενσυνείδητα ή ασυνείδητα σε εκείνες τις παγκόσμιες δυνάμεις που ορίζουν την αρμονία και νομοτέλεια του σύμπαντος και της γής μας. Η σεξουαλική πρόκληση σαν προαπαιτούμενο της σεξουαλικής συνεύρεσης, του έρωτα και εν τέλει της αναγέννησης και αναπαραγωγής των ειδών, την περίοδο αυτή, παίζουν τον πρωταγωνιστικό τους ρόλο, παραβιάζοντας ουσιαστικά τον αυστηρό, ανέραστο και περιοριστικό τρόπο ζωής που υποδεικνύουν τα δόγματα των χριστιανικών θεωριών.

Θεωρώ λοιπόν, ότι θα πρέπει στα κονκλάβια και τις μεγάλες πέτρινες αίθουσες συνεδριάσεων της καθολικής εκκλησίας, με την πάροδο των αιώνων να επεκράτησε μεγάλος προβληματισμός σε σχέση με τα προαναφερόμενα δρώμενα της συγκεκριμένης χρονικής περιόδου. Από την μία η σοφή παγανιστική αντέχουσα στη λογική και στην κοσμοθεώρηση προέλευση τους, απο την άλλη η απομάκρυνση απο το χριστιανικό δόγμα και τα οικονομικά και εξουσιαστικά συμφέροντα της χριστιανικής εκκλησίας και εκ τρίτου η αδυναμία της εξουσίας πολιτικής και εκκλησιαστικής ώστε να ανακοπούν ή στην καλύτερη καταργηθούν αυτές οι εορτές, οδήγησαν στην εκκλησία στην απόφαση να ενταχθεί στην διαδικασία αυτή, υμνώντας τον έρωτα δια της προστασίας του απο ένα πρόσωπο αμφίβολης προέλευσης και αγιοποίησης.

Ο έρωτας που για την εκκλησία, αποτελεί το μαύρο πρόβατο και η σεξουαλική συνέρευση κατ΄ απόστολο παύλο, επιτρέπεται μετά το γάμο και μόνο για τεκνοποίηση, αγιοποιείται αποτελώντας μία μέν αντίφαση στους κόλπους του χριστιανικού δόγματος αφ ενός αλλά υπενθυμίζεται με αυτό το τρόπο, ποίος θα είναι ο σωστός τρόπος για την έκφραση του, μέσα στα χριστιανικά πλαίσια. Προσαρμόζεται επομένως , το δόγμα στην παράδοση, δεν την απαγορεύει, (δεν έχει άλλωστε τη δύναμη να το κάνει) και απο την άλλη τη χρησιμοποιεί για την επίτευξη τεράστιων κερδών μέσα απο την εμπορευματοποίηση του αγίου αυτού. Καθιερώνεται ως ημέρα των ερωτευμένων του δυτικού κόσμου και επέκεινα και του υπολοίπου και γεμίζουν τα ταμεία των εμπόρων απο χρήματα που προέρχονται απο την πώληση ειδών που θυμίζουν τον έρωτα, κυρίως γλυκών, ομοιομάτων ευτελών σε σχήμα καρδιάς, αρκουδακίων και άλλων ειδών του ζωϊκου βασιλείου, αντικαθιστώντας τους ιερούς ή περιπαιχτικούς φαλλούς παλαιότερων εποχών. Ετσι και οι πιστοί είναι ευχαριστημένοι διότι βλέπουν το δόγμα να υπεισέρχεται και να "αποδέχεται" τυπικά και επιφανειακά το πνεύμα των ημερών και τα δρώμενα και η εκκλησία έχει εξασφαλίσει την παραμονή τους στους κόλπους της και τον περαιτέρω θησαυρισμό της. Ολοι λοιπόν ικανοποιημένοι και πορεύονται μέσα απο την μακαριότητα του κόσμου αφ΄ ενός και τον επιβαλλόμενο ειδικότερα στις μέρες βαθύτερο σκοταδισμό αφ ετέρου.

Ο έρωτας ζεί μέσα στις καρδιές μας, είναι διηνεκής, κορυφαίος και κατά την ταπεινή γνώμη μου, υπάρχει κάθε πρωϊ που ξυπνάμε και κοιτάμε προς την μεριά του/της συντρόφου μας και αισθανόμαστε ψυχική χαρά και αγαλλίαση και ένα χαμόγελο ζωγραφίζεται στην καρδιά μας και το πρόσωπο μας!

Πηγή: http://www.andreikelo.com/2014/02/blog-post.html#ixzz2tGhY3785
Follow us: ToAndreikelo on Facebook