Ο λιτός βίος ή Περί του πονηρού λόγος

Γράφει ο Γιώργος Αθανασιάδης

Δικηγόρος – Θεατρικός Συγγραφέας

SYDNEY AUSTRALIA

e-mail: athanasiadis.g@hotmail.com

Tel: 0421969172

Καλώς ήρθες λιτή ζωή

Και να δείτε που χρόνια τώρα τόλεγα: «τι τη θέλω τη Cayenne?» Και μεγάλη

ήταν και χώρο να παρκάρω δεν εύρισκα... άσε ένας γάϊδαρος μια χαρά θα έκανε τη δουλειά του, το σανό θα στοίχιζε λιγότερο, άσε που θα είχα και παραγωγή κοπριάς για τον ψευτόκηπο της πολυκατοικίας. Και επειδή τα τελευταία χρόνια πριν την κρίση το σύνολο ή μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού είχε πανάκριβα αυτοκίνητα και ζούσαν ζωή βασιλική, ήρθε η κρίση ευτυχώς. Και έτσι άρχισαν ν αυτοκτονούν (6000 λιγότεροι δε θα επιβαρύνουν με συντάξεις στο μέλλον το κράτος) άλλοι έχασαν τα σπίτια τους πνιγμένοι στα δάνεια για να τ αγοράσουν, και τώρα μένουν σε κούτες στους δρόμους και φυσικά έχασαν και τις Cayenne. Βέβαια είναι φρίκη να είσαι μέσα στη Πορσε σου, να πηγαίνεις για ψώνια και να βλέπεις τους βρωμιάρηδες τους άστεγους και τους εξαθλιωμένους, να χαλάνε την εικόνα της πόλης. ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ! Για αυτό και ο καινούργιος, ολόφρεσκος υπουργός οικονομικών της Ελλάδας, αυτός που γράφει το όνομα του με ένα «ν» βλέποντας όλα αυτά απευθύνεται στην πλειοψηφία του λαού που τον ψήφισε, που αντιπροσωπεύει τον πλούτο της χώρας με τις Πόρσε, που στριμώχνονται στους στενούς δρόμους των Ελληνικών πόλεων. Αυτό ήταν το θέμα σας ρε βλαχοέλληνες, ζαβοί και δεν το είχατε καταλάβει!

Καλά που ήρθε ο νέος υπουργός και σας το είπε. Εκείνος, έχει μια μηχανή ο άνθρωπος, ταξιδεύει οικονομική θέση, δε φοράει και γραβάτα για να κάνει οικονομία και βεβαίως ταξιδεύει και γυρίζει πέρα δώθε να μάθει τον κόσμο να ζεί λιτά και απέριττα.

Είπε συγκεκριμένα ο λιτοδίαιτος: «είμαστε υπέρ του λιτού βίου, δεν πιστεύουμε ότι ανάπτυξη σημαίνει να έχουμε τόσες πολλές Porsche Cayenne στους στενούς δρόμους των πόλεών μας. Ούτε περισσότερα σκουπίδια στις παραλίες μας, ούτε περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρά μας»; Και συνεχίζει «...οι Ελληνες δημιουργούσαν, όταν ζούσαν λιτά. Οταν ξόδευαν λιγότερα από τα έσοδά τους, όταν τις αποταμιεύσεις τους τις χρησιμοποιούσαν για να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Οταν ήταν περήφανοι που δεν είχαν πιστωτικές κάρτες, στεγαστικά δάνεια και χρέη...»

Ετσι βρε ηλίθιοι, Ελληνες, που γεμίσατε τον αέρα διοξείδιο του άνθρακα, ενώ η μηχανή του υπουργού καίει νεράκι καθαρό. Ασε το άλλο, που θέλετε να ζεσταθείτε το χειμώνα και γεμίζετε καπνιά την πόλη, με τα ελεεινά σας τζάκια, ενώ θάπρεπε να παγώνετε να ψοφήσετε απο το κρύο, να ζείτε δηλαδή λιτά και να κάνετε και οικονομία στο κράτος. 

Αμ εκείνο πάλι, που και η κουτσή Μαρία, δούλευε έπαιρνε το μισθό της και ο άντρας της επίσης και μούθελαν οι ψωνάρες και στεγαστικό δάνειο να πάρουν σπίτι. Βρέ κοθόνια, δε γνωρίζετε, ότι σπίτι δικαιούνταν να έχουν οι πλούσιοι και σας νοικιάζουν εσάς; Μου θέλατε και σπίτι, κακομοίρηδες. Είπαμε «λιτό βίο» να κάνετε, ούτε σπίτι, ούτε αυτοκίνητο, ούτε καπνιές. 

Πρώτα και κύρια ο τύπος αυτός (σαν καρμίρη τον κόβω, να σου την αλήθεια), απευθύνεται στον ελληνικό λαό. Στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, που έχουν γονατίσει από την καπιταλιστική οικονομική κρίση. Σε αυτούς στέλνει το μήνυμα ότι πρέπει να αρκεστούν στα λίγα ψίχουλα, που αναμένεται να μοιράσει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. 

Είναι λογικό να καλλιεργεί τέτοιες θέσεις ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού με την πολιτική του ο λαός ούτε τις απώλειες της κρίσης πρόκειται να ανακτήσει, ούτε τα ψίχουλα που θα του μοιράσει θα τον σώσουν από τη λιτότητα διαρκείας, που επιβάλλει ο σημερινός δρόμος του κεφαλαίου και της ΕΕ.

Και η συγκυβέρνηση του, με άλλο μείγμα διαχείρισης, από άλλο μονοπάτι θα συνεχίσει σε αυτήν την αντιλαϊκή κατεύθυνση. Κατεύθυνση που εγγυάται την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και που για το λαό εγγυάται το «λιτό βίο», αναπαράγοντας διλήμματα διαβίωσης για το εάν θα έχει θέρμανση ή το εμβόλιο για το παιδί, εάν θα ταΐσει λίγο κρέας τα παιδιά του ή γάλα τα μωρά του ή εάν θα πάρει ένα αντιβιοτικό. Αυτή είναι μια μέθοδος χειραγώγησης και συγκράτησης της οργής των λαϊκών και «σπάταλων» μαζών απέναντι στη συσσωρευμένη οργή που έχει μαζευτεί την προηγούμενη πενταετία της κρίσης. Αντί ν α τρίξει τα δόντια στη Ε.Ε. και να χρησιμοποιήσει το μέσον που έχει δηλαδή το Grexit που το ακούει η Μέρκελ και παίρνει υπογλώσσιο, κάθονται στα πλαίσια της δήθεν διαπραγμάτευσης και λένε το απόγευμα αυτά τα διάφορα τα επαναστατικά, τους λέει μπράβο ο λαός και όταν ο λαός πάει για ύπνο παίρνουν τα αφεντικά στας Ευρώπας και τα παίρνουν όλα πίσω. Αηδίες, αλλά τέλος πάντων είπαμε να περιμένουμε λίγο.

Πόσο λίγο, αλήθεια; Οι πρώτες κινήσεις εντυπωσιασμού του εκλογικού σώματος που στήριξαν τη σημερινή κυβέρνηση καλά κρατούν. Ομως δε φτάνει, θέλουμε και απαιτούμε έργο. Απαιτούμε εθνική κυριαρχία, ελευθερία και ανεξαρτησία. Ο υπουργός αυτός νομίζω και το κόμμα του επιχειρώντας να αλλάξει μέθοδο εξυπηρέτησης των ίδιων αντιλαϊκών στόχων, προσπαθεί να εκπαιδεύσει το λαό στη λογική των «μειωμένων απαιτήσεων». Γι' αυτό, άλλωστε, τα συγχαρητήρια των Ελλήνων βιομηχάνων και άλλων πόλων επιχειρηματικών συμφερόντων. 

Ετσι το αντιλαμβάνομαι και εγώ όλο αυτό που γίνεται με το φτωχό μου το μυαλό, γιατί πολλά δε ξέρω, απλά προβληματίζομαι. Μου λένε σταμάτα και περίμενε και θα δείς και τόνα και τ΄ άλλο. Ετσι έκανα και το 1981, σταμάτησα και περίμενα να δώ και ακόμα περιμένω απο τότε και δεν είδα... 

Τώρα πρέπει πάλι να περιμένω.. 

Θα περιμένω για να δώ αν θα ζήσω λίγο καιρό ακόμη και ας ελπίσουμε ότι θα δώ, ότι θα δούν όλοι οι Ελληνες, εκεί πίσω στην πατρίδα...