Greek Lonsdale St. Festival "ANTIPODES" 2015

Γράφει ο Γιώργος Αθανασιάδης

Δικηγόρος – Θεατρικός Συγγραφέας

SYDNEY AUSTRALIA

TEL: 0421969172

Greek Lonsdale St. Festival "ANTIPODES" 2015

Ελληνικό Φεστιβάλ Μελβούρνης «Αντίποδες» 2015

Στη γή αυτή ζούμε όλοι με την ελπίδα. Ο καθένας μας ελπίζει σε κάτι
που να καλύπτει τις ανάγκες του. Οι ανάγκες αυτές μπορεί να είναι πρώτα απο όλα ανάγκες επιβίωσης. Δηλαδή, το να μπορεί να έχει εξασφαλίσει, με κάθε τρόπο τα απαραίτητα για τον ίδιο και την οικογένεια του, ούτως ώστε να μπορεί να ζεί με κάποια στοιχεία αξιοπρέπειας. Εδώ στην ελληνική παροικία της Αυστραλίας, οι συμπάροικοι όλοι, άλλος περισσότερο άλλoς λιγότερο, έχουν καλύψει αυτές τις ανάγκες, δηλαδή πρώτα της επιβίωσης και στη συνέχεια της πλούσιας διαβίωσης. Επομένως, αισθανόμενοι και Ελληνες, το αρχαίον εδώ στις παροικίες ίδρυσαν συλλόγους και εδώ και πολλά χρόνια πολιτιστικά φεστιβάλ που κατά την άποψη τους βέβαια, συντηρούν την ελληνικότητα τους και την περί ελληνικής κουλτούρας αντίληψη τους.

Τα ελληνικά αυτά φεστιβάλ φέτος διοργανώθηκαν παράλληλα την ίδια ημερομηνία σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Αυστραλίας μεταξύ των οποίων το Σύδνεϋ και η Μελβούρνη. Θιασώτης και μέτοχος των δρώμενων του Ελληνικού φεστιβάλ Μελβούρνης, στον ιστορικό δρόμο Lonsdale street που κάποτε είχε άρωμα Ελλάδας, βρέθηκα και εγώ για να παρακολουθήσω το διήμερο 14 και 15 Φεβρουαρίου. Φυσικά είχα ξαναβρεθεί στο παρελθόν, στο χώρο της λαϊκής αυτής

πανηγύρεως που για μία ακόμη φορά με έστησε στο τοίχο και ως δήμιος εκτελεστής πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων θέλησε να εκτελέσει τα όποια στοιχεία αισθητικής μου και την περί της Ελλάδας και Ελλήνων σημειολογία μου. Γεννήθηκα Ελληνας στην πιό όμορφη πόλη του κόσμου την Αθήνα, που στην πορεία των ετών, κατέκλυσαν τα στίφη των αλλοτόπων συμπατριωτών μου, παρεμβαίνοντας αισθητικά στη πόλη χωρίς να διατηρούν τα στοιχεία εκείνα της παράδοσης και των τόπων καταγωγής τους. Ως νεόπλουτοι, νεοδιορισθέντες δημόσιοι υπάλληλοι απόρροια ρουσφετολογικών σχέσεων με πολιτικούς της επαρχίας, εισήγαγον το κίτς και το απορριπτέο στην αισθητική της πόλης. Αυτά συνέβησαν στην Αθήνα, της παράδοσης, του Ελληνισμού, της υψηλής αισθητικής και του πολιτισμού.

Στη Μελβούρνη απο την άλλη, μέσα απο ένα πλέγμα πλήρους σύγχισης, εκτός απο τα πολιτιστικά σωματεία και τους συλλόγους που μεταφέρουν στοιχεία πολιτισμού και παράδοσης αιώνων, μέσα απο τη μουσική, το τραγούδι και την ενδυματολογία, υπήρχε στους χώρους του φεστιβάλ, μια περίεργη αισθηση. Αρχικά εκείνα τα τεράστια πλαστικά, φουσκωτά πράγματα που θύμιζαν λούνα πάρκ ή παιδότοπο. Το κίτς σε όλο του το μεγαλείο και άντε να πείς ήταν να διασκεδάσουν τα παιδιά. Στη συνέχεια τα διάφορα κιόσκια, όπου ο καθένας εξέθετε ότι ήθελε απο πολύ σοβαρά και ανθρώπινα θέματα και υπηρεσίες, όπως φροντίδα ηλικιωμένων, ταξιδιωτικές υπηρεσίες, έργα και δραστηριότητες συλλόγων μέχρι και θεματικά περίπτερα που έχουν να κάνουν με άλλες δραστηριότητες και κυρίως αθλητικές. Εκείνο όμως ήταν το must στην υπόθεση όλη ήταν εκείνα τα πρόχειρα μαγειρεία λουκουμάδων ως στοιχείων άμεσα χαρακτηρίζοντος τον Ελληνικό πολιτισμό, μαζί με το σουβλάκι και φυσικά τον παραδοσιακό καφέ Φραπέ. Τι σύμπτωση αλήθεια, που τα ίδια αυτά, παρουσιάζουν σαν στοιχεία του πολιτισμού τους και οι απέναντι...

Την πρώτη μέρα, πρίν τη μεγάλη συναυλία, ήταν στην κεντρική σκηνή, οι προσωπικότητες της πολιτικής ζωής της πολιτείας της Βικτώρια, δηλαδή ο πρέμιερ της Βικτώρια, ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Κος Μπίλλ Σόρτεν και πλήθος βουλευτών και πολιτικών από όλες τις πολιτικές παρατάξεις. Απο τους κεντρικούς ομιλητές ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Βικτώριας Κος Παπαστεργιάδης, ο οποίος μίλησε σε σπαστά Ελληνικά και άψογα αγγλικά, εξυμνώντας τα έργα και της ημέρες της κοινότητας σε σχέση με το νεόδμητο Greek centre των πολλών ορόφων. Μας ενημέρωσε για τη στήριξη της προσπάθειας και της καμπάνιας «Τον Μάρτιο μιλάμε Ελληνικά» που παροτρύνει τους Ελληνες της παροικίας να μιλούν Ελληνικά, εφόσον βέβαια τα γνωρίζουν.

Την ίδια μέρα ανέβηκε στο βήμα και ο Κος Πρέσβης της Ελλάδας στην Αυστραλία Κος Χαράλαμπος .............. , ο οποίος μίλησε γενικά για τον ελληνικό πολιτισμό και επίσης εξέπληξε με την αλλαγή της μέχρι τώρα θέσης του, υποστηρίζοντας ότι πρέπει όλοι να στέρξουμε και να σταθούμε δίπλα στην προσπάθεια της νέας Ελληνικής κυβέρνησης, χωρίς όμως να ορίσει σε ποιά κατεύθυνση και τι ακριβώς να προσπαθήσουμε να στηρίξουμε. Να στηρίξουμε εκείνη την άποψη που θέλει την Ελλάδα ελεύθερη, υπερήφανη και όρθια, χ ωρίς τους Μερκελοειδείς κατακτητές της ή να στηρίξουμε την οποιαδήποτε συμφωνία με την λυκοσυμμαχία των Βρυξελλών, έστω και αν πρέπει να δεσμεύσουμε άλλες σαράντα μελλοντικές γενιές Ελλήνων. Αυτό δε κατέστη σαφές απο την ομιλία του Κου πρέσβη, ο οποίος δεν μας ειχε συνηθίσει σε τέτοιου είδους «επαναστατικές» δηλώσεις πρίν την 25η Ιανουαρίου 2015. Θα πεί κανείς διπλωμάτης είναι ότι θέλει λέει, πάντως αυτό που έχει σημασία είναι ότι είναι ένας άνθρωπος που ερευνά, μελετά και έχει γενικότερα αξιοθαύμαστες απόψεις σε θέματα πολιτισμού

Θεωρώ λοιπόν, ότι δεν θα ήταν δυνατόν εχέφρων νούς και Ελληνας να υπάρχει, ο οποίος βλέποντας τα χαμερπή και τα ευτελή να μη συγχιστεί. Δεν είναι δυνατόν να εμφανίζονται τρείς απίθανοι τύποι, με δήθεν στολές αρχαίων Ελλήνων, σχεδιασμένες απο ... (ποιούς άραγε;) δημιουργούς μόδας, ουδεμία σχέσιν εχόντων με την υψηλή αισθητική των αρχαίων μας προγόνων. Η όλη αυτή πάντως ατραξιόν συνήδε θα μπορούσε κάποιος να πεί και με το πνεύμα του δεύτερου σαββατοκύριακο της περιόδου που διανύουμε τώρα. 

Η δεύτερη μέρα παρόμοια με την πρώτη, τα ίδια περίπτερα, οι ίδιοι άνθρωποι διαλαλώντας την πραμάτεια τους απευθυνόμενοι βέβαια και σε ένα κοινό που έχει σαφώς μιά όχι και τόσο ορθή αντίληψη για τον Ελληνισμό και την ιδιότητα του Ελληνα. Ο Ελληνισμός και η παράδοση, εξαντλείται σε ένα διαγωνισμό λουκουμαδοφαγίας επί σκηνής, όπου τέσσερεις άνθρωποι, κοντεύουν να πνιγούν, τρώγοντας γρήγορα 15 τεμάχια λουκουμάδων. Η κοπέλλα που τους έφαγε πιό γρήγορα, κέρδισε το βραβείο των $250 που τις δίνει το δικαίωμα να τρώει λουκουμάδες για ικανό χρονικό διάστημα σε κάποιο εστιατόριο αυξάνοντας το ζάκχαρο της, πρός τέρψιν των εταιρειών φαρμάκων και των ιατρικών κέντρων. Το πλήθος ζητωκραύγαζε τους λουκουμαδοφάγους Ελληνες και μετά χειροκροτούσε τα διάφορα συγκροτήματα που παρουσίαζαν τα χορευτικά προγράμματα.

Γενικώς το πλήθος ζητοκραύγαζε και χειροκροτούσε τα δρώμενα που εκτός απο το Δημήτρη Μπάση που μάγεψε το κοινό κυριολεκτικά, με τα όμορφα τραγούδια, και μερικούς άλλους αξιόλογους τοπικούς καλλιτέχνες, υπήρξε στις σκηνές και ένα φεστιβάλ κακοφωνίας. Για να μη γίνομαι όμως εμπαθής εκτιμώ αφάνταστα και συγχαίρω την προσπάθεια που γίνεται και μάλιστα για να είμαι ειλικρινής, είναι για όλους μας εύκολο να κρίνουμε απ έξω, αλλά για να μπουμε στο χορό να δούμε τι θα κάνουμε και εμείς... 

Πόσο όμως να αντέξει κάποιος και να μη σχολιάσει το αρνητικό; Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει κάπου στη γή Ελληνικό φεστιβάλ και να μην υπάρχει ένας μα ένας έστω πάγκος με βιβλία. Βιβλία Ελληνικά, βιβλία Αγγλικά ας είναι δεν πειράζει.. Βιβλία ρε παιδιά! Βιβλία υπάρχουν ακόμη και στα πανηγύρια των αθιγγάνων των περιοχών του Ζεφυρίου, Καματερού και Σοφάδων Καρδίτσας, έστω και αν δεν ξέρουν να διαβάζουν. 

Τι Ελληνες είμαστε και τι πολιτισμό έχουμε; Μόνο για λουκουμάδες , σκυλάδικα, τσιφτετέλια, σουβλάκι και φραπέ; Αν είμαστε τέτοιοι Ελληνες καλά να πάθουμε .. ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ καμία σχέση με τους προγόνους μας. Φεστιβάλ Ελλήνων χωρίς την παρουσία, ενός περιπτέρου λόγου (βιβλίο, εφημερίδας κλπ) , χωρίς την παρουσία κάποιου μικρού έστω θεατρικού δρώμενου, λυπούμεθα πολύ κύριοι διοργανωτές αλλά δεν είναι φεστιβάλ πολιτισμού. Η και αν είναι φεστιβάλ πολιτισμού δεν είναι αρκούντως Ελληνικού πολιτισμού. Πάσχει, έχει πρόβλημα ταυτότητας.

Η ευχή είναι τώρα με την ανανέωση της παροικίας μας, με την είσοδο νέων Ελλήνων μεταναστών, να αλλάξει και η νοοτροπία των παλαιότερων διοργανωτών και όλων εκείνων που υπάρχουν και λειτουργούν μέσα στις Ελληνικές κοινότητας και να αρχίζουν να διαχειρίζονται τα θέματα αυτά, νέα πρόσωπα με νέες ιδέες και εγγύτερα στην πραγματική έννοια του Ελληνικού πολιτισμού.

Γιατί η Ελλάδα μας είναι ιδέα!