Περί φαιδρότητας λόγος!

Γράφει ο Γιώργος Αθανασιάδης

Δικηγόρος - Αρθρογράφος

www.athanasiadis-lawyers.blogspot.com.au

Σκέπτομαι κάποιες στιγμές όλο αυτό το αλαλούμ που συμβαίνει γύρω μας και την φαιδρότητα που επικρατεί. Η φαιδρότητα δεν συνίσταται στις καταστάσεις αυτές καθ΄ εαυτές, διότι είναι πέρα από κάθε φαντασία και εκτίμηση σοβαρές. Βρισκόμαστε στην αρχή ενός παγκόσμιου οικονομικού και όχι μόνο πολέμου. Βλέπουμε ένα καπιταλιστικό σύστημα σε κατάρρευση ενώ παράλληλα άλλα μοντέλα οικονομικής διακυβέρνησης και κύρια το αντίπαλο δέος του, να έχει ήδη καταρρεύσει. Συνεπώς εκείνο το μοντέλο που προβάλλονταν δεκαετίες ολόκληρες σαν η μόνη βιώσιμη λύση τρίζει εκ των βάθρων του.

Ξεφυλλίζοντας την ιστορία και προσεκτικά διαβάζοντας, διαπιστώνει κάποιος ότι πάντα διαβάζει το ίδιο κεφάλαιο με διαφορετικές αριθμητές αναφορές. Αρχαιότητα, μεσαίωνας, αναγέννηση , βιομηχανική επανάσταση, μέσα από την ίδια πάντα οπτική ενός διαρκούς καπιταλιστικού συστήματος που στην ακμή του καταρρέει. Αυτοκρατορίες ολόκληρες στηρίχθηκαν σ αυτό και έσβησαν από το χάρτη, αφήνοντας πίσω τους ερείπια και ποτάμια αίματος. Ισως αυτός ήταν ο τρόπος που επέλεγαν για την μείωση του ανθρώπινου πληθυσμού από τότε που το ανθρώπινο γένος αποχωρίστηκε από το ζωϊκό βασίλειο και δεν κινδύνευε να γίνει βορά των θηρίων της αφρικανικής ηπείρου.

Η κατάρρευση πάντα έρχεται εκ των έσω, απο το ίδιο το νοσούν σώμα των σαθρών οικοδομημάτων των αυτοκρατοριών και των μεγάλων δυνάμεων του κόσμου αυτού. Σε ένα άρρωστο κορμί, έρχεται πάντα ο εξωτερικός εχθρός να δώσει το τελειωτικό κτύπημα. Η Ρώμη έπεσε όταν είχε πλέον διαβρωθεί το σώμα της και η σηψαιμία, έκανε έκδηλα τα σημάδια της στα όρνεα και η οσμή της διαχέονταν στον αέρα. Το ίδιο και το Βυζάντιο και οι άλλες αυτοκρατορίες της γής.

Στις μέρες μας, χωρίς βέβαια η Ελλάδα να είναι μια αυτοκρατορία, διαβρώθηκε αξιολογικά και υιοθέτησε τρόπους ζωής που άγγιξαν ίσως τα όρια της φαιδρότητας. Εφησυχασμένοι οι Ελληνες αφέθηκαν στα καλέσματα των σειρήνων, χωρίς να κλείσουν τα αυτιά τους και τις ακολούθησαν στο πλάνο ταξίδι τους αγνοώντας την ανυπαρξία προοπτικής, Αξίες όπως η άμυνα, η αγωνιστικότητα, η επίθεση στην διαστρέβλωση εξαφανίστηκαν ξαφνικα απο την καθημερινότητα τους και κάθε είδους ευγένεια και ήθος καλύφθηκαν από την απατηλή λάμψη τετράτροχων πολυτελών οχημάτων και στους τοίχους της αυταπάτης ενός πολυτελούς (δήθεν) διαμερίσματος. Υψώθηκαν τα Καβάφεια τείχη της απομόνωσης και η αλληλεγγύη και η συλλογικότητα κατήντησαν απλά λήμματα στα λεξικά της γλώσσας. Και τώρα, πανικόβλητοι τρέχουμε σε πορείες άγνωστες χωρίς στόχους και ιδανικά.

Μίζερα ανθρωπάρια, κοιτάμε τους δυνάστες που εμείς επιλέξαμε, παρακαλώντας για τα πίπτοντα ψυχία από τα τραπέζια των πλούσιων γευμάτων τους, γνωρίζοντας ότι ο καθένας μας έχει σειρά να στολίσει τα πιάτα των αδηφάγων.

Η φαιδρότητα αυτή ανήκει σε μάς... εμείς επιτρέψαμε να γιγαντωθεί.