ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ - MACEDONIA

Συγγραφή Κειμένου 

Επιμέλεια και παρουσίαση ιστορικών πηγών και αλλοτρίων κειμένων

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΟΥΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ

ΕΞ ΑΘΗΝΩΝ ΟΡΜΩΜΕΝΟΣ

δικηγορος - θεατρικος συγγραφεας

Τηλέφωνο Αυστραλίας :  0421 969 172

Τη γραφή που κρατάς αναγνώστη στα χέρια σου αφιερώνω:

Με αγάπη σε κείνους που στέκονται δίπλα μου στη ζωή και στην πορεία μου!

Με σεβασμό και εκτίμηση στην κυρία Αννα Αρσένη εκδότρια του περιοδικού  του Σύδνεϋ 

ALFA GREEK AUSTRALIAN MAGAZINE.

«ΠΕΡΙ  ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΛΟΓΟΣ» 

(ΜΕΡΟΣ Α΄) 

«Μουσάων  Ἑλικωνιάδων  ἀρχώμεθ'  ἀείδειν,

αἵ θ' Ἑλικῶνος   ἔχουσιν ὄρος    μέγα τε    ζάθεόν τε

καί τε    περὶ κρήνην   ἰοειδέα πόσσ'   ἁπαλοῖσιν

ὀρχεῦνται    καὶ βωμὸν     ἐρισθενέος      Κρονίωνος»

Ησιόδου «Θεογονία» στι. 1-4

"Εκ Μακεδόνος Ιππιοχάρμου,  Μάγνητος αδελφού και Ηρακλέους γενεάς , 

Αλέξανδρος ο των Ελλήνων Μέγας"

Εκφώνηση: Γεώργιος Αριστείδους Αθανασιάδης

Εισαγωγικό σημείωμα

Είθε οι Ελικωνιάδες μούσες να είναι αρωγοι μου στην συγγραφή αυτή!

Φίλε αναγνώστη, ζητώ την κατανόηση σου και μοιράζομαι μαζί σου την χαρά μου, που αυτό το κείμενο είναι στα χέρια σου. Ελπίζω να μοιραστείς μαζί μου και την αγωνία και τις σκέψεις μου.

Δεν είμαι συγγραφέας, ούτε ιστορικός. Δεν έκαμα ακαδημαϊκές σπουδές στην γλώσσα και στο χειρισμό της . Δεν πήρα περγαμηνές και τίτλους, ούτε διδακτορικά πτυχία σε περισπούδαστα πανεπιστήμια εντός και εκτός Ελλάδας, ούτε γυρνώ τις στράτες του κόσμου, με φουσκωμένη κοιλιά και μυαλά επιδεικνύοντας μεμβράνες. Απλά καθήσαμε κάποια μέρα με την κυρία Αννα Αρσένη, εκδότρια του περιοδικού ALFA GREEK AUSTRALIAN MAGAZINE εδώ στο Σύδνευ και κουβεντιάσαμε, ανταλλάξαμε τις σκέψεις μας και τους προβληματισμούς μας και αποφασίσαμε όλα εκείνα που μας πονούν και μας ευαισθητοποιούν να τα απλώσουμε σε μερικές αράδες χαρτί και έτσι γεννήθηκε η ιδέα να κάνουμε ένα αφιέρωμα για την Μακεδονία μας. Πράγματι, σε δύο τεύχη, όπως μου ζητήθηκε απο την αρχισυντάκτρια και εκδότρια του περιοδικού, έγραψα μερικές λέξεις με γνώμονα τα λόγια που έβγαιναν απο την μέση γνώση μου για την ιστορία της Μακεδονίας και περισσότερο σαν έκφραση ενός συναισθηματικού κόσμου και αναμνήσεων. Στην πορεία διαπιστώσαμε, ότι θάταν καλύτερα σαν ενότητα να γραφεί αυτό το αφιέρωμα ξεχωριστά και να μη διασπασθεί με μυθιστορηματική μορφή, σε συνέχειες στα διάφορα τεύχη του περιοδικού. Ανέλαβα την δουλειά αυτή και εκείνο που με στήριξε ήταν η ενθάρρυνση και η εμπιστοσύνη που έδειξε σε μένα η Αννα. Ελπίζω, κάτι να έχω δώσει και εγώ τελικά, κάτι τι λίγο, που είναι έκφραση αγάπης και αγώνα για τα δίκαια όλων μας ως Ελλήνων, απέναντι σε οποιοδήποτε διαστρεβλωτή και παραχαράκτη της Ιστορίας. 

Οσο προχωρούσα την σκέψη μου και την έρευνα στις πηγές πολλοί με πλήγωναν τόσο όσοι διεστρέβλωναν την ιστορική αλήθεια από τους μιλούντες τις βαρβαρικές γλώσσες αλλά πολλοί περισσότερο εκείνοι που ήθελαν να αποκαλούνται Ελληνες και μάλιστα κουλτουριάρηδες και προοδευτικοί. Προσπαθούσα βρώ την αλήθεια, κάπου ανάμεσα σε όλα εκείνα που έλεγαν οι διάφοροι και έλεγαν, από τους λεγόμενους «φωτισμένους» καθηγητάδες και ακαδημαϊκούς και εκείνο που ανακάλυπτα, για μιά ακόμη φορά την ζωή μου, ήταν ότι αρκετοί από όλους εκείνους ήταν απλά ταγμένοι να υπηρετούν κάποιους ή κάποιες πολιτικές ιδεολογίες ή διάφορες σκοπιμότητες. Αρχισαν να γυρίζουν στο μυαλό μου διάφορες σκέψεις και να στρέφομαι στις προσωπικές μνήμες και τα ακούσματα που είχα απο τους γεροντότερους, τόσο της οικογένειας μου όσο και του ευρύτερου περιβάλλοντος μου, τα χρόνια που έζησα στην Μακεδονία. 

Σπούδασα στην Μακεδονία και συγκεκριμένα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης στα χρόνια που ακόμη υπήρχε κομμουνισμός στην ενωμένη τότε Γιουγκοσλαβία και την κυβερνούσε ο Τίτο. Επισκεπτόμασταν τα Σκόπια απο την Θεσσαλονίκη, αρκετές φορές τον χρόνο και πηγαίναμε εκεί, νέα τότε παιδιά, φοιτητές γιατι είχε φτηνή λαϊκή αγορά και αγοράζαμε μπανάνες που στα τέλη της δεκαετίας του ’70 αρχές ’80 ήταν ακριβές. Παραξενευόμασταν με την λέξη Μακεδονία, γραμμένη στα σλάβικα αλλά κανείς ποτέ ούτε οι πανεπιστημιακοί μας δάσκαλοι δεν μας είχαν πεί τίποτα γι αυτό. Απο την άλλη μεριά οι Σκοπιανοί είχαν ένα διαρκές αλλησφερίσι με την αγορά της Θεσσαλονίκης, όπου παντού έβλεπε κανείς επιγραφές στα βουλγάρικα, στα σκοπιανά και φαινομενικά η ζωή κυλούσε ήρεμα και οι δυό λαοί είχαν ένα διαρκές σούρτα φέρτα, χωρίς κανείς να ενοχλεί τον άλλο. Τα χρόνια πέρασαν και μαζί τους και η φοιτητική ζωή στην Θεσσαλονίκη μέχρι την στιγμή της πτώσης του κομμουνισμού, του θανάτου του Τίτο και την «γέννηση» απο το πουθενά θαρρείς του Μακεδονικού προβλήματος για την συνείδηση του Ελληνικού Λαού. Ομως, το πρόβλημα δεν γεννήθηκε τότε. Απλά το πρόβλημα υπήρχε, αλλά το κάλυπτε μιά χαρά η αγορά και οι οι δικές της αξίες και κανόνες λειτουργίας της που δυστυχώς η μόνη ηθική που συνήθως τις την διέπει είναι η συναλλακτική και οικονομική ηθική. Το χρήμα δεν γνωρίζει πατρίδα και έθνη.Οταν όμως διαλύθηκε η Γιουγκοσλαβία και έπρεπε το Σκοπιανό καρκίνωμα να πάρει μορφή και υπόσταση, έγινε η έκρηξη του ηφαιστείου. Και στην Ελλάδα, οι ίδιοι εκείνοι πολιτικοί που κάλυπταν και αναπαύονταν στον ύπνο του εφησυχασμού, ανίκανοι πάντα και το ίδιο κατώτεροι κάθε φορά των περιστάσεων, άρχισαν να αντιδρούν, σε ότι οι ίδιοι και η ράτσα τους επι δεκαετίες και σε συνέχειες “κληρονομικώ δικαιώματι” είχαν συμφωνήσει σιγή και αδράνεια. 

Τότε αφυπνίζονται οι Ελληνες, με έξαρση το έτος 1992 ειδικά, όταν για πρώτη φορά διεθνώς και επισήμως, στα πλαίσια της ελευθερίας και των δικαιωμάτων, ή σε κάθε περίπτωση των προβαλλομένων ως τέτοιων, των βορείων σλαβόφωνων γειτόνων μας, την δική τους στέρηση δικαιωμάτων. Αμεσα, απαιτητικά και κατά τον πιό χυδαίο και πρόστυχο τρόπο διαστρέβλωσης ιστορίας και με την χρήση του πιό χυδαίου σωβινιστικού αλυτρωτισμού, οι βόρειοι γείτονες μας, μάς το στερούν το δικαίωμα να αποκαλούμε εαυτούς Μακεδόνες, διεκδικώντας παγκοσμίως το όνομα αυτό για λογαριασμό του κρατικού τους μορφώματος και τής εθνολογικά ανομοιογενούς πληθυσμιακής σύνθεσης του κρατιδίου τους. Η επιτυχία τους στο ανοσιούργημά τους αυτό είναι σαφής και δεδομένη από την στιγμή που εξυπηρετεί απόλυτα τα οικονομικά συμφέροντα της δύσης, τον παλαιό ρωσικό πανσλαβισμό και τον σλαβικό κόσμο της περιοχής και επιτυγχάνουν μονομερώς την αναγνώριση του κράτους τους, ως «Μακεδονία», κάτι που δεν αποδέχονται οι Ελληνες. 

 Στην υπόθεση αυτή η προπαγάνδα και τα συμφέροντα των δυτικών καλά κρατούν και έτσι ποιός θα κάτσει να λάβει υπόψη και να ασχοληθεί με εκείνα που λένε οι Ελληνες; Αν μάλιστα διαπιστωθεί ότι οι Ελληνες δεν υπακούν πλήρως τα αφεντικά τους, τότε δίδεται και μια εντολή στην Τουρκία, τον μόνιμο «μπαμπούλα» να δημιουργήσει και κάποιο «θερμό» επεισόδιο στο Αιγαίο και έτσι επανέρχεται η «ηρεμία» στην αυτοκρατορία των πολλών αστεριών. Οσον αφορά το σκοπιανό μόρφωμα, αυτό ανοίγει την πόρτα του οίκου του στους στρατοφορεμένους επιβήτορες απο τις πέραν του μεγάλου ωκεανού χώρες, δίδοντας προς χρήση τους ότι διαθέτει, με αντάλλαγμα μια εθνοσωτήρια για αυτό υπόσταση και όνομα. Αυτά τα δύο στοιχεία για αυτό το κρατιδιακό μόρφωμα δηλαδή εθνική ταυτότητα και όνομα, είναι απαραίτητα για την συνοχή του, ώστε να μη διαλυθεί, εις τα εξ ών συνετέθη δηλαδή εκείνο το σύνολο το οποίο αποτελεί τα ανομοιογενήκαι άμεσα διαιρετά εθνολογικώς στοιχεία του. Επιπλέον, με την επιλογή του ονόματος Μακεδονία και του λαού του ως Μακεδόνες, του δίδεται η ευκαιρία της επέκτασης του νότια και της εξόξου τους προς την θάλασσα και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της βόρειας Ελλάδας, μέσω ενός σωβινιστικού αλυτρωτισμού υποστηριζομένου ανοικτά απο τις Ευρωπαϊκές «φίλες» προς την Ελλάδα χώρες και την μεγάλη big sister.

Οταν το κύμα της αντίδρασης άρχισε να διογκώνεται στο σύνολο του Ελληνικού λαού και του Εθνους, αναγκάσθηκαν και οι πολιτικοί της Ελλάδας να προχωρήσουν σε κάποια βήματα αντίδρασης με βαριά καρδιά και με την ελπίδα, όπως είπε κάποιος απο το συνάφι τους (τότε το 1992 μετά την χριστιανική χρονολόγηση) ότι σε δέκα χρόνια το όνομα αυτό (δηλαδή το «Μακεδονία») θα το έχουμε ξεχάσει (Κώστας Μητσοτάκης)  ή θα μας έκαναν να το ξεχάσουμε συμπληρώνω με επιφύλαξη. Εκείνους τους πρώτες «αντιδράσαντες» πολιτικούς, διαδέχθηκαν εκείνοι του μικρότερου ακόμη αναστήματος και εμβέλειας, καλοζωϊσμένοι, με παραγεμισμένα σώματα και ηλίθια μειδιάσματα, οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές σπουδές στα αμερικάνικα πανεπιστήμια ή γόνοι προηγούμενων πολιτικών σε μιά λειτουργία ενός καθεστώτος πολιτικής και πρωθυπουργικής οικογενειοκρατίας. Θαρρείς και αυτοί όπως στις «ελέω Θεού» βασιλείες και όχι μέσα απο δημοκρατικές διαδικασίες βγαλμένοι. Απο αυτούς πάλι η Ιστορία ήταν πολύ μακρυά και άγνωστη, ενοχλητική και διακόπτουσα την αδηφάγο όρεξη τους για κατασπατάληση δημοσίου χρήματος και οικονομικών πόρων και ήταν κάτι που θα τους εμπόδιζε να οδηγήσουν την πατρίδα μας στον γκρεμό για το δικό τους οικονομικό όφελος και εκείνων που υπηρετούσαν και υπηρετούν. Ετσι λοιπόν όντας υπηρέτες ξένων αφεντάδων οδήγησαν τεχνιέντως, εκμετταλευόμενοι αδυναμίες και ραγιαδιστικά κατάλοιπα, τον Ελληνικό λαό σε μαρασμό και κατέληξε το Μακεδονικό στις μέρες μας, να αποτελεί περισσότερο αντικείμενο αναρτήσεων στο facebook παρά σοβαρό πρόβλημα στις καρδιές και τις σκέψεις των Ελλαδιτών. Φυσικά, τι να πρωτοσώσουν και τι να πρωτομαζέψουν οι άνθρωποι αυτοί, όταν η επιβίωση τους έχει γίνει δυσβάσταχτη και η μετανάστευση και πάλι προτεραιότητα; Για ποιά πατρίδα και ποιά Μακεδονία να παλέψουν και να αγωνιστούν όταν πρέπει να την εγκαταλείψουν και πάλι, ακολουθώντας πανάρχαια παράδοση για την επιβίωση τους; 

Φαύλος ο κύκλος και ο λαός καταπονημένος και δυστυχής, απο υπερήφανος γίνεται μέρα με την μέρα μίζερος και καταθλιπτικός για να μπορέσει να προχωρήσει την σκέψη του, χωρίς προηγούμενο να έχει εξασφαλίσει την καθημερινή του διατροφή. Ενας λαός δεμένος σε ένα καναπέ μικρού σαλονιού, μπροστά σε μιας σύγχρονης τεχνολογίας τηλεοπτική συσκευή, που τον αποβλακώνει και βομβαρδίζει διαρκώς με μαθήματα πολιτικής και κοινωνικής αδράνειας. Ενας λαός που ζεί τον δικό του παράδεισο και το όραμα της καλής ζωής μέσα απο αξίες άκρατου καταναλωτισμού και απομάκρυνσης απο το πνεύμα και την ηθική, τερπόμενος ψυχικά μέσα απο τις εικόνες του προβαλλόμενου άπιαστου ονείρου, γενόμενος μέτοχος του υποκατάστατου ζωής μέσα απο την οφθαλμαπάτη της απαστράπτουσας λαμαρίνας και της πολυτέλειας που δεν πρόκειται να αποκτήσει ποτέ. Ενας λαός που όταν σηκωθεί απο τον καναπέ της πνευματικής και ηθικής του αποβλάκωσης, το κάνει μόνο για να καταγράψει το τέλος του με κόκκινο χρώμα. 

 Αυτό το κόκκινο χρώμα δεν είναι εκείνο το παλιό το δοξασμένο των προγόνων του, αλλά πλέον στις σελίδες της ιστορίας του Ελληνικού έθνους καταγράφεται αύξηση αυτοκτονιών τα χρόνια της κρίσης 2010 – 2012 και επόμενα, ποιός να ξέρει, για πρώτη φορά για οικονομικούς λόγους, επειδή δεν μπορούν οι νεοέλληνες να ανταποκριθούν στο παιχνίδι της ενίσχυσης του παμφάγου κεφαλαίου και των τραπεζών. Το παιχνίδι της τρομοκράτησης του απο την πολιτική του ηγεσία καλά κρατεί και το «Μακεδονικό» καθώς φαίνεται προχωρά σε μιά εξευτελιστική ακόμη μια φορά για την Ελλάδα λύση όχι φανερά βέβαια αλλά σε κρυφά και σκοτεινά κέντρα λήψης αποφάσεως για τις τύχες του κόσμου και των λαών. Το ιερό όνομα της Μακεδονίας μας, φαίνεται ότι γίνεται σημαία και λάβαρο των διαστρεβλωτών της ιστορίας και των συμφερόντων του σύγχρονου δυτικού κόσμου και οι Αλέξανδρος και Φίλιππος αγάλματα πολεμιστές που θα κοσμούν τις πλατείες και τους δρόμους των Σκοπίων.  

Με μεγάλη αγανάκτηση και πικρία αποφάσισα να αραδιάσω τις σκέψεις σε τούτο δώ το κομμάτι χαρτί, δεν είναι ιστορικό δοκίμιο ούτε πολιτική ανάλυση, είναι μιά φωνή ανησυχίας και ξεδίπλωμα ψυχής και σκέψης. Τούτο το πόνημα δεν είναι λογοτεχνικά ή δημοσιογραφικά αξιολογήσιμο, κατά την ταπεινή μου άποψη, ώς προς την τεχνική του αρτιότητα ή την ορθή χρήση της γλώσσας, γιατί όταν το έγραφα δεν έδωσα σημασία σε τυπικές λογοτεχνικές ή γλωσσικές αρτιότητες. Πάντα πίστευα ότι όταν εκφράζεται κανείς εξωτερικεύοντας τον εσωτερικό του κόσμο, εκείνο που προέχει είναι η ειλικρινής απόδοση των συναισθημάτων και των σκέψεων. Αν ήθελα να δημιουργήσω κάποιο έργο τέλειο από φιλολογική άποψη, ίσως να προσέτρεχα σε κάποιον συγγραφέα ή τεχνικό γλώσσας να το έγραφε, ίσως να προσπαθούσα περισσότερο εγώ ο ίδιος με τις όποιες γνώσεις διαθέτω, αλλά πιστεύω ότι δεν θα εξέφραζε τα ειλικρινή μου συναισθήματα. 

Ομως τούτο το πόνημα, δεν είναι πανεπιστημιακή διατριβή ή πτυχιακή εργασία στα Νέα Ελληνικά, αυτό είναι μιά μικρή προσπάθεια συμβολής σε αυτόν τον αγώνα, ένα μικρό λιθαράκι ανάμεσα στα τόσα για να κτισθεί εκείνο το τοίχος προστασίας ιερών και δικαίων. Την στιγμή αυτή ο Ελληνισμός, οι Ελληνες ως έθνος και η Ελλάδα σαν πατρίδα και ιδέα βάλλονται πανταχόθεν απο μια οργανωμένη επίθεση ιδεολογική, οικονομική, πολιτική, πολιτιστική και γιατί όχι και απο μιά πολεμική ενορχηστρωμένη από όλους τους γύρω γείτονες της δυστυχώς. 

Η ιστορία έχει αποδείξει ότι θα προσπαθήσει και θα αντισταθεί μέχρις εσχάτων τουλάχιστον στο επίπεδο των πολιτών της. Οι πολιτικοί της πολύ κατώτεροι των περιστάσεων, θα επιλέξουν τον εύκολο δρόμο της διαφυγής από την ευθύνη και τα αποτελέσματα των ανοσιουργημάτων τους. Η ιστορία ξανακάνει τον κύκλο της και αυτοεπαναλαμβάνεται και οι ισχυροί του κόσμου χρησιμοποιώντας την παλαιά και δοκιμασμένη συνταγή του «διαίρει και βασίλευε» θα αιματοκυλίσουν πάλι την Βαλκανική. 

Με εκτίμηση

Γιώργος Αθανασιάδης

τέλος πρώτου μέρους... η επόμενη δημοσίευση συνεχίζεται με το ιστορικό θέμα της Μακεδονίας και της καταγωγής των Μακεδόνων και η δημοσίευση αυτή, είναι μέρος μεγαλύτερου άρθρου που δημοσιεύτηκε στο παρελθόν στην εντυπη έκδοση του περιοδικού

 ALFA GREEK AUSTRALIAN MAGAZINE 

Πηγή: http://andreikelo.blogspot.com/2014/06/macedonia.html#ixzz33oqBpo3R
Follow us: ToAndreikelo on Facebook