Γράφει η
Αγγελική Μπέτη (Angela Betti)
Καθώς διάβαζα το κείμενο άρχισαν να δημιουργούνται μέσα μου ένα σωρό ερωτηματικά και διάφορα συναισθήματα. Ερωτηματικά όπως κατά πόσο το περιβάλλον που μεγαλώσαμε έχει επηρεάσει την μετέπειτα ζωή μας. Όσο για τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα πόνος ,λύπη αγανάκτηση χαρά και κάποια ελπίδα ότι τελικά ο άνθρωπος μπορεί να βρεί τη δύναμη να απαλλαγεί από εκείνο το κάτι που τον τραυμάτισε στην παιδική του ηλικία έτσι ώστε η διαδικασία για το όποιο υπέρβαρο να πάψει να είναι πλέον εσωτερικό φορτίο.
Το έργο είναι επίκαιρο και αναφέρεται σε ένα σύγχρονο φαινόμενο όσο και παλιό βέβαια την ελληνική μετανάστευση που η μεγάλη κρίση στην πατρίδα αναγκάζει τους Έλληνες να αφήσουν τις οικογενειές τους και τον τόπο τους.
Έτσι θα δούμε τον ήρωα του έργου τον Ορέστη στο αεροδρόμιο με μια βαλίτσα στο χέρι του ζητάνε να πληρώσει για "300 γραμμάρια", για το επιπλέον βάρος της βαλίτσας , "30 Αμερικάνικα δολλάρια" ....τι θα κάνει θα τα αφαιρέσει? και τι έχει μέσα η βαλίτσα" Ορέστης θα γνωριστεί με μια γυναίκα τη Χαρά στην αίθουσα του αεροδρομίου από εδώ και πέρα αρχίζει και η πλοκή του έργου. Με πολλά απρόβλεπτα και μέσα από τον διάλογο των χαρακτήρων ο θεατής θα βρει κάτι από την δική του ζωή. Η πραγματικότητα τις πιο πολλές φορές είναι πικρή. όμως αξίζει τον κόπο να την κοιτάζουμε κατάματα. φέρνει τη λύτρωση
Η μνήμη μοιάζει σαν μία αποσκευή που την κουβαλάμε μαζί μας, κάποτε πληρώνουμε ακριβά το υπέρβαρο. Ναι αυτό είναι αλήθεια! όμως είναι αυτή, που μας διδάσκει. τι θα είμαστε όμως χωρίς αυτήν; ΤΙΠΟΤΑ!!!!το έργο αυτό με έχει συγκινήσει.
Το έργο αυτό με έχει συγκινήσει πολύ πιστεύω πως όταν ανέβει στη σκηνή θα έχει μεγάλη επιτυχία.
Συγχαρητήρια Γιώργο για αυτήν την ηλιαχτίδα που μας χάρισες
Καλή επιτυχία σε ότι κάνεις με το δημιουργικό σου ταλέντο!!!!!!!!!!
Αν τα λόγια που είναι από την καρδιά έχουν δύναμη τότε εύχομαι κάθε επιτυχία. Δυνατή, μεγάλη, να ξεπεράσει τα σύνορα και να φτάσει μέχρι εδώ.
ΑπάντησηΔιαγραφή