Πέτρος Γιαζκουλίδης! Ενας ταλαντούχος σκηνοθέτης στην πανέμορφη Καβάλα

Γράφει ο 

Γιώργος Αθανασιάδης

Δικηγόρος - Θεατρικός Συγγραφέας

Παρουσιάζοντας τον Πέτρο Γιαζκουλίδη , εναν "εργάτη της τέχνης" όπως τον αποκαλεί ο καλός φίλος και ηθοποιός Στέλιος Καλαθάς, δεν νομίζω ότι έχω να πώ πολλά για το ταλέντο αυτό. Εξάλλου τα λέει όλα ο ίδιος και το έργο του, οι παραστάσεις του πάνω στο σανίδι του θεάτρου. Παρατίθεται κατωτέρω παλαιότερη συνέντευξη του

Τώρα απλά αναφερόμεθα στην νέα παράσταση που ανεβαίνει αύριο στην Καβάλα, στο θέατρο Βαλάκου, με τη διασκευή του Στέλιου Καλαθά, του θεατρικού έργου "Δον Καμίλο" με τον τίτλο Avanti Popolo.

Θεωρούμε ότι μετά την επιτυχία του Mamma mia, και του "Δείπνου με Κωνσταντινουπολίτες", η δημιουργικότητα και το έργο του Πέτρου θα μιλήσουν μόνα τους.

Αυριο λοιπόν , 9/5/2014 στις 08.30 μμ στο Θέατρο Βαλάκου στην Καβάλα, η τέχνη θα εκφραστεί δημιουργικά για να μας χαρίζει στιγμές γέλιου και ξεγνοιασιάς.

Καλή επιτυχία Πέτρο και σε όλη τη θεατρική ομάδα!!

Συνέντευξη στον 

Γιώργο Αθανασιάδη

Αρθρογράφο - Θεατρικο συγγραφέα
(Στην φωτό αριστερά ο Γιωργος Αθανασιάδης)

Βρήκαμε τον Πέτρο Γιαζκουλίδη, "εκτός των τειχών" μακρυά απο το κλεινόν άστυ εκεί στην υπόλοιπη Ελλάδα, που ζει, υπάρχει δυναμικά σε μια πατρίδα που καταρρέει, και δημιουργεί. Η δημιουργία και η τέχνη, είναι πιά ο μόνος μηχανισμός αντίστασης σε όλα όσα μας συμβαίνουν. Ο πολιτισμός υπάρχει
σε μια καταρρέουσα καθημερινά Ελλάδα , όπου η οικονομική κρίση οδηγεί σε κρίση αξιών και ηθικής και σε αφύπνιση αρχέγονων και άγριων ενστίκτων. Η διάσπαση του κοινωνικού ιστού είναι γεγονός και οι αντιστάσεις του λαού μειωμένες. Η δοσιλογία έγινε αρετή και η ευγενής άμιλλα ανταγωνισμός, σκληρός και αδυσώπητος. Αυτή είναι η εικόνα της κοινωνίας σε μια Ελλάδα θνήσουσα και σε ένα λαό, που παρατηρεί και παρακολουθεί αμέτοχος, αδιάφορος και φοβισμένος την πορεία του σε ένα μονομάτι που τον οδηγεί στον Τάρταρο.

Μέσα σ όλα αυτά, υπάρχουν ακόμη πρόσωπα που ξεχωρίζουν, που προσπαθουν, που δημιουργούν και εκτός των τειχών. Λαμπρό παράδειγμα, είναι ο Πέτρος Γιαζκουλίδης, προσφυγικής καταγωγής απο την Μικρά Ασία και τον Πόντο. Παλεύει κόντρα στις αντιξοότητες και στην κατακρήμνιση των αξιών, να μεταλαδαμπεύσει γνώση στα παιδιά, καθόσον είναι εκπαιδευτικός και παράλληλα "εργάτης της τέχνης" όπως μου τον χαρακτήρισε ο φίλος Στέλιος Καλαθάς. Φωτεινή εξαίρεση, λάμπων αστήρ θάλεγε κανείς στην μικρή κοινωνία της Καβάλας, εκπαιδευτικός και δάσκαλος σε ένα άλλο μεγάλο σχολείο της ζωής το θέατρο. Ποιός είναι όμως ο Πέτρος; ας τον γνωρίσουμε μέσα απο τα ίδια του τα λόγια:

Πέτρο μίλησε μας για σένα , δώσε μας τις απαραίτητες συστάσεις για τον εαυτό σου;

Με λένε Πέτρο Γιαζκουλίδη και είμαι Δάσκαλος. Μέχρι 12 χρονών έζησα στην Αθήνα στην Αθήνα και μετά ανέβηκα Καβάλα.

Το θέατρο από μικρό παιδί είχε σημαντικό ρόλο στη ζωή μου…

Ο παππούς μου το ήξερε και όταν του ζητούσα να με πάει στο Θέατρο Πόρτα που βρισκόταν απέναντι από την πολυκατοικία που ζούσαμε στη Μεσογείων στους Αμπελοκήπους, αυτός το έκανε με μεγάλη προθυμία…

Εκεί πολλές φορές εκτός από παραστάσεις παρακολουθούσα τις πρόβες των ηθοποιών εκστασιασμένος…

Οι επισκέψεις μου στο θέατρο όλο και πολλαπλασιάζονταν παρακολουθώντας σχεδόν τα περισσότερα παιδικά έργα της Αθήνας σε κάθε σεζόν…..

Ανεβαίνοντας στην Καβάλα στην ηλικία των δεκατριών η έλλειψη του θεάτρου μπορούσε να αντιμετωπιστεί μόνο μαζεύοντας χαρτζιλίκι και μπαίνοντας στο λεωφορείο καθόμουν στους συγγενείς μου ένα σαββατοκύριακο και βουρ στα θέατρα….

Πολλές παραστάσεις τις έβλεπα και δυο η καμιά φορά και περισσότερες φορές…

Αφού λοιπόν το μικρόβιο είχε μπει για καλά… πέρασαν τα χρόνια και την Παιδαγωγική Ακαδημία της Ρόδου ασχολήθηκα ερασιτεχνικά πια για πρώτη φορά με το θέατρο.

Ακολούθησαν τα πρώτα χρόνια στην εκπαίδευση..

Όπου ασχολούμαι με το παιδικό θέατρο..

Οι μικροί μαθητές ενθουσιάζονται και χρόνο με το χρόνο οι παραστάσεις οι σχολικές ακολουθούν η μια την άλλη και γίνονται συνεχώς καλύτερες..

Βλέποντας πως η τοπική κοινωνία ψυχαγωγείτε με τις παραστάσεις αυτές βρίσκω ένα επιπλέον κίνητρο για να συνεχίσω να δουλεύω με τους μικρούς συνεργάτες μου όχι μόνο σχετικά με την υποκριτική αλλά κατασκευάζοντας κοστούμια, αξεσουάρ, σκηνικά και επιλέγοντας μουσικές επενδύσεις..

Την εποχή εκείνη δεν ήταν συνήθεια να παρουσιάζονται θεατρικές παραστάσεις στα σχολεία στο τέλος της σχολικής χρονιάς εμείς όμως κάθε επέτειο και τελειώνοντας τη σχολική χρονιά παρουσιάζαμε πάντα καινούριο κάτι πιο προσεγμένο…

Τα χρόνια πέρασαν και προκηρύχτηκε από το Υπουργείο Παιδείας η θέση του υπεύθυνου Πολιτιστικών Θεμάτων και Καλλιτεχνικών Αγώνων.

Έτσι από καινούρια θέση πια συνέχιζα να υπηρετώ αυτό που θαύμαζα και αγαπούσα….

Μια τετραετία ασχολήθηκα με τα Πολιτιστικά Προγράμματα των σχολείων, διοργάνωσα πάνω από 70 σεμινάρια-εργαστήρια για τους εκπαιδευτικούς σχετικά με όλες τις μορφές της τέχνης.

Συνεργαζόμενος με συναδέλφους προέκυψε η ιδέα να ετοιμάσουμε μια παράσταση για τα παιδιά.

Ο «Ορφέας κι η Ευριδίκη» αποτέλεσε την αρχή μιας σειράς θεατρικών έργων με την κάλυψη και τη φροντίδα του Συλλόγου Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Καβάλας.

Ακολούθησαν οι παραστάσεις «Ο Αμάλ και οι νυχτερινοί επισκέπτες» μια χριστουγεννιάτικη όπερα διασκευασμένη για το θέατρο «Ο Τσάρος Γιεριμέι και το μεγάλο μυστικό»

«Χριστούγεννα μ έναν άγγελο», «Το όνειρο του δωδεκάμερου» και το «Αι-Βασίλη μ ακούς?»

Εδώ κι ένα χρόνο ασχολήθηκα με το ερασιτεχνικό θέατρο για ενήλικες πλέον και παρουσιάσαμε με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Ελευθερούπολης το «Mamma mia»σε διασκευή Μάγδας Νικηφορίδου και με τους συναδέλφους μου το «Δείπνο για Κωνσταντινοπολίτες» του 

Παναγιώτη Ζαχόπουλου.

Τώρα με καινούριες συνεργασίες ετοιμάζουμε δυο καινούριες κωμωδίες γραμμένες πάλι από τους δύο προηγούμενους συνεργάτες μου.

Πέτρο, πόση πολιτιστική μοναξιά υπάρχει στη Καβάλα ή πόση πολιτιστική πληρότητα νιώθεις;

Πιστεύω πως Καβάλα είναι από τις λίγες πόλεις που παράγουν Πολιτισμό εκ των έσω…. Υπάρχει υλικό ενεργό που δημιουργεί τέχνη οπότε σίγουρα νιώθω πληρότητα.

 Ηθοποιός ή σκηνοθέτης έγινες ή γεννήθηκες με όλο αυτό μέσα σου. 

Η σκηνοθεσία και γενικά η φροντίδα μιας παράστασης γεννήθηκε σαν ανάγκη σε μια πολύ τρυφερή ηλικία…

Σε μια επαρχιακή πόλη, σημαντική μεν, αλλά κάπως απομακρυσμένη από τα μεγάλα αστικά κέντρα πόσο δύσκολο, είναι να πείσεις γι αυτό που κάνεις ή που θα κάνεις;

Είναι πολύ δύσκολο να πείσεις ένα κοινό παιδευμένο κι εκπαιδευμένο παρουσιάζοντας τη δουλειά σου.

Χειμαρρώδης ο Πέτρος, μας είπε όλα όσα αγαπά και εκείνα που θέλαμε να μάθουμε γι αυτόν και για τη δουλειά του. Την ώρα που γράφονται αυτά σήμερα Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2013, μια ιδιαίτερα δύσκολη μέρα,  ο Πέτρος με το Στέλιο Καλαθά, σε συνεργασία, παρουσιάζουν το σεμινάριο "Συναισθηματικής Διαλεκτικής" του Στέλιου , για δύο μέρες στην Καβάλα. Ευχόμαστε καλή επιτυχία στο έργο του Πέτρου και ελπίζουμε σύντομα να ανοίξει τα φτερά της δημιουργίας του διάπλατα και να δούμε και το έργο του , εμείς οι Ελληνες, που ζούμε εκτός συνόρων γιατί πραγματικά το αξίζει.

Καλή δύναμη στην δημουργική σου πορεία Πέτρο!