Χριστιανών ειλικρίνεια ή υποκρισία;

Σκέψεις.. αναστάσιμες!

γράφει ο Γιώργος Αθανασιάδης

Και έτσι λοιπόν, όλοι οι καλοί Ορθόδοξοι χριστιανοί, τηρώντας αυστηρά τις χριστιανικές επιταγές καθώς και τα διδάγματα του αποστόλου Παύλου, δηλαδή, πενήντα μέρες αυστηρή νηστεία, αποχή από αμαρτίες της σάρκας (που ασχολείται κατά κύριο λόγο η θρησκεία), έστω και για τους εγγάμους διότι και εκεί η σεξουαλική συνεύρεση επιτρέπεται μόνο για τεκνοποίηση αλλιώς είναι πορνεία( αυτά τα λέει ο απόστολος των εθνών), αποχή απο προγαμιαίες σχέσεις που επίσης απαγορεύονται, αφού αγάπησαν τους εχθρούς τους, τήρησαν τους νόμους ανθρώπινους και θεϊκούς, δεν έβρισαν ποτέ κανένα, δεν εκμεταλλεύτηκαν τον συνάνθρωπο τους, συνέδραμαν και βοήθησαν τον πάσχοντα συνάνθρωπο τους, δεν τα έβαλαν με τους μετανάστες ας πούμε, σκέφτηκαν το μέλλον της κοινωνίας τους και των παιδιών τους κλπ κλπ... τώρα είναι έτοιμοι να δεχθούν την Ανάσταση του Θεανθρώπου ελαφρά τη καρδία και με ήσυχη συνείδηση... Αυτό δεν είναι απο μόνο του πολύ ωραίο;

Από την άλλη μεριά, για όλα αυτά υπάρχει η εξομολόγηση και η μετάνοια... Εξαλλου δεν κοστίζει και τίποτα , μονο λίγα λεπτά χρόνο. Εκεί είναι ο παπάς, με το πετραχείλι του, του τα λές, σου διαβάζει μια ευχή και με νέα ψυχή, συνείδηση και αντίληψη εορτάζεις το Πάσχα. Βέβαια εφόσον κανείς έχει μεταλάβει (κοινωνήσει) των θείων και αχράντων μυστηρίων, σώμα και αίμα Κυρίου, καθεται και στο Πασχαλινό τραπέζι, τρώει μέχρι σκασμού (για το νοσοκομείο δηλαδή) προσπαθώντας να ξεπεράσει το κατοχικό του σύνδρομο ενώ παράλληλα ανάβουν οι συζητήσεις για οποιαδήποτε θέματα οικογενειακά. Μην αρχίσουν δε και τα περί κληρονομιών, τότε λάμπει η αγάπη και το πνεύμα των ημερών αυτών. Παράλληλα, ασκείται και η ανάλογη κοινωνική κριτική, για το ποιός και τι έκανε απο τους παρόντες (ψιθυριστά στο αυτί) ενώ για τους απόντες... αυτοί δεν ακούν έτσι κι αλλιώς...

Ετσι αυτές είναι κάποιες σκέψεις, ελάχιστες για τα όρια ειλικρίνειας και υποκρισίας...