technology

Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2013

ΝΑΣΙΑ ΚΟΝΙΤΟΠΟΥΛΟΥ


Γράφει και επιμελείται ο
ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ 
Δικηγόρος - Αρθρογράφος 

Νάσια Κονιτοπούλου –Μιχάλης Γαβιεράκης 

Μαζί στην ζωή, στην μουσική και στο Σύδνεϋ! 


Η κόρη του Γιώργου Κονιτόπουλου, ανηψιά της Ειρήνης Κονιτοπούλου Λεγάκη, Βαγγέλη Κονιτόπουλου, Αγγελικής Κονιτοπούλου, και εξαδέλφη της Στέλλας Κονιτοπούλου και Ελένης
Λεγάκη, μαζί με τον άνδρα της μουσικοσυνθέτη νησιώτικων τραγουδιών Μιχάλη Γαβιεράκη, χάρισαν υπέροχες στιγμές στους συμπαροίκους μας εδώ στο Σύδνεϋ. 



Η εκδήλωση έγινε στις 7 Οκτωβρίου 2012 στο Canterbury Racecourse στο Σύδνεϋ. 

Την εκδήλωση αυτή διοργάνωσε 

Το πρόγραμμα ήταν απολαυστικό, η κρυστάλλινη φωνή της Νάσιας, ξύπνησε μέσα μας μνήμες και νοσταλγία για την γλυκιά μας πατρίδα. Το κέφι άναψε και ο χορός στήθηκε τόσο απο τον κόσμο, όσο και απο τα χορευτικά συγκροτήματα που εμφανίστηκαν τόσο τα παιδικά όσο και των ενηλίκων με τις παραδοσιακές στολές και άρωμα και αίσθηση Ελλάδας πλημμύρισε τον χώρο. Η Νάσια Κονιτοπούλου και ο σύζυγος της Μιχάλης Γαβιεράκης είπαν στο περιοδικό μας: 

Είναι η πρώτη μας φορά στην Αυστραλία, κάνουμε μιά περιοδεία και θα παραμείνουμε για λίγο στο Σύδνευ και θα πάμε και αλλού. Η Αυστραλία φαίνεται μια όμορφη χώρα αν και με τις επαγγελματικές μας υποχρεώσεις δεν έχουμε πολύ χρόνο να την δούμε και να την γνωρίσουμε καλά. 

Ο Μιχάλης με το βιολί και τις συνθέσεις του ,είναι η ψυχή του σχήματος μας. Ειμαστε 19 χρόνια παντρεμένοι και έχουμε ένα γυιό 17 ετών που είναι στην Τρίτη λυκείου, στην Αθήνα. 

Είμαι κόρη του Γιώργου Κονιτόπουλου και χάσαμε τον πατέρα μου νωρίς σε ηλικία 58 ετών στην Πάρο. Είναι βαρια κληρονομιά να φέρεις το όνομα Κονιτόπουλος και η ευθύνη μεγάλη να συνεχίζεις το σπουδαίο έργο της μεγάλης αυτής οικογένειας και κυρίως του πατέρα μου. 

Η κατάσταση στην Ελλάδα, είναι πολύ δύσκολη και ο κόσμος απλά κάνει υπομονή, περιμένοντας εκείνες τις καλύτερες μέρες. Κρίση υπάρχει και μάλιστα μεγάλη και στον καλλιτεχνικό κόσμο. Ο κόσμος πλέον δεν βγαίνει όπως παλαιότερα και τώρα αν βγαίνει, είναι πολύ πιο φειδωλός στα έξοδα του και δεν κάνει μεγάλη κατανάλωση σε ποτά ή φαγητό. 

Η τέχνη ακόμη και τώρα με την κρίση στην Ελλάδα, δεν είναι πολυτέλεια αλλά ανάγκη. Αλλωστε όπως ξέρετε σε δύσκολες περιόδους και περιόδους κρίσης κάθε είδους ακόμη και πολέμους, η τέχνη πάντα προσέφερε ουσιαστικά, βοηθώντας τον άνθρωπο να ξεφύγει η σκέψη του, να συνεχίζει και μέσα απο τις δυσκολίες να λειτουργεί το πνεύμα του. 

Οι Ελληνες εδώ, μας προσέφεραν την αγάπη τους και τους ευχαριστουμε, είδαμε ότι υπάρχει αξιόλογη προσπάθεια να διατηρηθούν αξιες και παραδόσεις και μάλιστα τόσο μακρυά εδώ στην άλλη άκρη της γής. Εκείνο που λίγο έτσι με στεναχώρησε, είναι ότι πλέον απο τις νεώτερες γενιές εδώ στην Αυστραλία χάνεται η Ελληνικη γλώσσα τα μικρότερα αλλα και πιό μεγάλα παιδιά δεν μιλούν Ελληνικά και νομίζω ότι ευθύνη έχουν γι αυτό και οι γονείς τους που θα έπρεπε ίσως να κάνουν λιγη περισσότερη προσπάθεια γι αυτό. Αυτό όμως δεν αναιρεί καθόλου, το ότι οι Ελληνες εδώ αγαπούν και νοσταλγούν την καταγωγή τους και φροντίζουν να επισκέπτονται την Ελλάδα και να διατηρούν τις παραδόσεις. 

Ακόμη δεν έχουμε προγραμματίσει κάτι για τον χειμώνα, προς το παρόν θα είμαστε Αυστραλία μέχρι τις αρχές Νοεμβρίου και όταν επιστρέψουμε με το καλό στην Ελλάδα θα δούμε τι θα γίνει. 

Τους ευχηθήκαμε καλή επιτυχία στο υπόλοιπο της περιοδείας τους στην Αυστραλία και με την σειρά τους ανταπέδωσαν τις καλύτερες ευχές τους σε όλους τους Ελληνες της παροικίας της Αυστραλίας. 

Το καινούργιο CD του Μιχάλη Γαβιεράκη με σειρά νησιώτικων τραγουδιών, λεγεται Λόγια ψυχής Θαλασσινά, σε μουσική Μιχάλη Γιαβιεράκη, Γιάννη Φακίρη και Νικόλα Χατζόπουλου και στίχους Θανάση Περιστέρη, Μιχάλη Γαβιεράκη ,Γιάννη Φακίρη, Αννας Μόσχα Καμπόσου, Σοφίας Χάλκου , Χριστίνας Καλαμπούκα Κι Ελένης Γιαμούρη και ερμηνευτές Ο Μιχάλης Γαβιεράκης και η Νάσια Κονιτοπούλου. 





Μικρό αφιέρωμα γνωριμίας για τους νεότερους με τους Κονιτοπουλαίους την πιό γνωστή μουσική οικογένεια στην Ελλάδα, στο χώρο του παραδοσιακού νησιώτικου τραγουδιού. 

Οι «Κονιτοπουλαίοι» είναι εκείνη η μεγάλη οικογένεια που αγάπησε πολύ και μαζί της έκανε όλο τον Ελληνισμό στα πέρατα της γής, να αγαπήσει το νησιώτικο τραγούδι. Τα κυκλαδονήσια και όλο το Αιγαίο έγιναν χαρά, νοσταλγία, δάκρυ, χορός, καϋμός αλλά και σύμβολο ευτυχίας μέσα απο τις γεμάτες συναίσθημα και λατρεία για τον τόπο φωνές και συνθέσεις των Κονιτοπουλαίων... 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ 

Ο Γιώργος Κονιτόπουλος, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1933. Γιος του φημισμένου βιολιτζή, απ' τον Κινίδαρο της Νάξου, του Μιχάλη Κονιτόπουλου (μωρού) και της Μαρίας Φυρογένη απ' την Κεραμωτή. Σε ηλικία 6-7 χρονών πήρε τα πρώτα του μαθήματα στο βιολί από τον πατέρα του. Ο πόλεμος του '40 και η κατοχή βρήκε την οικογένεια του Μιχάλη Κονιτόπουλου στον Κινίδαρο. Το επαγγελματικό του ξεκίνημα έγινε ενώ ήτανε μαθητής γυμνασίου, με τον φόβο του πατέρα του, αλλά κυρίως το φόβο του αυταρχικού σχολείου της εποχής εκείνης. Κάτω λοιπόν στου Μαρμαρά, σε Κουλουριώτες ψαράδες, πού 'χαν αραγμένες τις ανεμότρατές τους, λόγω της χειμωνιάτικης κακοκαιρίας, έπαιξε για πρώτη φορά «δημόσια» βιολί (με λαουτιέρη τον Πέπο) και κέρδισε τα πρώτα χειροκροτήματα, τις πρώτες καρδιές και τα πρώτα του χρήματα. Ήτανε μόλις 16 χρονών. Το 1958, βρίσκει στην Αθήνα, την Ειρήνη την αδελφή του, τραγουδίστρια στο Σίμωνα Καρρά. Η πρώτη και ουσιαστική συνεργασία που τον καθιερώνει και όχι μόνο εκείνον φυσικά ήταν εκείνη με την αδελφή του Ειρήνη Κονιτοπούλου Λεγάκη, οπότε Γιώργος και Ειρήνη σημαίνει πλέον νησιώτικο, κυκλαδίτικο τραγούδι. Το 1960 κυκλοφορεί δύο μικρούς δίσκους 45 στροφών με δύο παραδοσιακά τραγούδια και δύο δημιουργίες δικές του. Το 1963 παντρεύεται τη συγχωριανή του Κατερίνα Κουνάδη. Αποκτά δυο παιδιά, το Μιχάλη και τη Νάσια. Γράφει, συνθέτει, εκτελεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η υπόλοιπη Ελλάδα εκτός Κυκλάδων, σιγά-σιγά συνδέει το νησιώτικο τραγούδι με τ' όνομά του. Η κληρονομιά που μας άφησε είναι πεντακόσια και πλέον τραγούδια (70 περίπου παραδοσιακά) και τα υπόλοιπα συνθέσεις, δημιουργίες δικές του. Στις 18 Ιουνίου 1991, ο Γιώργος το μωρουδάκι, έφυγε για να συνεχίσει το τραγούδι του μαζί με το βιολί του, σε άλλους κόσμους. Σε μας άφησε το έργο του το αθάνατο, και στους νεότερους Κονιτοπουλαίους βαριά κληρονομιά. 

ΕΙΡΗΝΗ ΚΟΝΙΤΟΠΟΥΛΟΥ - ΛΕΓΑΚΗ 

Παιδί της γνωστής μουσικής οικογένειας από τη Νάξο (κόρη του Μιχάλη Κονιτόπουλου, αδελφή του Γιώργου, του Κώστα, του Βαγγέλη και της Αγγελικής Κονιτοπούλου, αλλά και μητέρα της Ελένης Λεγάκη), η Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη, έγινε γνωστή και αγαπητή σε όλη την Ελλάδα όταν το 1961 τραγούδησε το περίφημο «Αρμενάκι». Η "Κυρά του Αιγαίου" Ειρήνη Κονιτοπούλου - Λεγάκη. Διαχρονική αξία ποιότητας, προσωπικού και φωνητικού ήθους. Κυρά-Ρήνη είναι υπερήφανοι για σένα ο Κινίδαρος, η Κεραμωτή, η Νάξος, οι Κυκλάδες, το Αιγαίο, η χώρα σου. Ας είσαι το φωτεινό παράδειγμα για τους νεότερους "συνθέτες" και "τραγουδιστές". Γεννήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 1931 στην Κεραμωτή της Νάξου. Από πολύ μικρό παιδί κάθε καλοκαίρι πήγαινε με τους γονείς της στο χωριό της μητέρας της, την Κεραμωτή, ενώ μόνιμη διαμονή είχε στην Αθήνα. Στην Αθήνα έμενε στα Κάτω Πατήσια, στα Τουρκοβούνια, στον Άγιο Θωμά στην Άνω Κυψέλη. Αυτά συνέβαιναν πριν τον Πόλεμο. Αφού έπιασε ο Πόλεμος πήγανε οικογενειακώς στην Κεραμωτή. Με την άφιξη των Ιταλών στο νησί έφυγαν και πήγαν στον Κινίδαρο, το Γλινάδο, τη Χώρα και με την απελευθέρωση από τους Γερμανούς εγκαταστάθηκαν στο χωριό του πατέρα της, τον Κινίδαρο. Σαν κοπελίτσα πήγε στην Αθήνα. Πήγε πάλι κάτω, ξαναήρθε, πήγαινε, ξαναρχότανε. Σχολείο δεν πήγε. Τον καιρό που ήτανε στην Κυψέλη, ήτανε μικρή, αλλά ο πατέρας της είχε μανία, με όλη την ταλαιπωρία του ήθελε να μάθει γράμματα και την είχε βάλει σ’ ένα ιδιωτικό σχολείο, στην Άνω Κυψέλη στου Καρούση. Εκεί ό,τι έμαθε. Πήγε μέχρι τη Β’ τάξη. Μετά, το 1940, έφυγε με την οικογένειά της για τη Νάξο. Επιστρατεύτηκαν όλοι οι άντρες για τον πόλεμο. Μείνανε οι γέροι κι οι γυναίκες στα χωριά. Δεν είχε πέσει ακόμα η πείνα και πήγε στην Κεραμωτή στη Γ’ τάξη... 


ΣΤΕΛΛΑ ΚΟΝΙΤΟΠΟΥΛΟΥ 

Η Στέλλα Κονιτοπούλου γεννήθηκε και έζησε στη Νάξο μέχρι τα έξι τηςχρόνια. Κατάγεται από την περίφημη οικογένεια των "Κονιτοπουλέων". Η μητέρα της είναι η γνωστή τραγουδίστρια του νησιώτικου τραγουδιού, Αγγελική Κονιτοπούλου. Δίπλα της η Στέλλα γνώρισε και αγάπησε το ελληνικό τραγούδι, γεγονός που την οδήγησε σε ηλικία οκτώ ετών στην εγγραφή της στο Εθνικό Ωδείο. Στα δεκάεξι της αποφοίτησε αφού σπούδασε ορθοφωνία, σολφέζ και τραγούδι. Από τα δεκατρία της χρόνια ήδη, η Στέλλα Κονιτοπούλου εμφανιζόταν ζωντανά σε γνωστό μουσικό στέκι της εποχής μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς της. 

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΟΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ 

Γεννήθηκε 15/1/1953 στη Νάξο, αδελφός των Ειρήνης, Γιώργου, Κώστα και Αγγελικής Κονιτοπούλου. 

O Kυνίδαρος της Νάξου, το χωριό των Κονιτοπουλαίων 

Ο Κυνίδαρος Νάξου είναι ένα ορεινό χωριό, το ορεινότερο χωριό του πρώην καποδιστριακού Δήμου Νάξου της νήσου Νάξου. Είναι κτισμένο μεσημβρινοδυτικά σε λόφο του κεντρικού οροπεδίου της Νάξου και βρίσκεται πάνω στον οδικό άξονα Χώρα Νάξου - Σταυρός Κεραμωτής. Ο Κυνίδαρος αν και είναι ορεινό χωριό εντούτοις βρίσκεται πάνω σ΄ ένα γεωλογικό πακτωλό αφού δίπλα σ΄ αυτό βρίσκονται τα μεγαλύτερα λατομεία μαρμάρου, των γνωστών μαρμάρων Νάξου. Από τον Κυνίδαρο κατάγεται η πολύ γνωστή και μεγάλη καλλιτεχνική οικογένεια των Κονιτόπουλων που σχεδόν όλα τα μέλη της εξελίχθηκαν σε σπουδαίους τραγουδιστές και οργανοπαίχτες. Το 1955 είχε περίπου 575 κατοίκους. Κατά την απογραφή του 2001 αριθμούσε 409 κατοίκους. Στον Κυνίδαρο υπάγεται και ο οικισμός Ακρωτήρι Νάξου. Υφίσταται δημοτικό σχολείο και ο ιερός ναός του χωριού είναι αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο. Ο πολιτιστικός σύλλογος του Κυνιδάρου που φέρει το όνομα "Ο Απίκραντος" δημιούργησε σπουδαία δανειστική βιβλιοθήκη σε αίθουσα που παραχώρησε η ενορία της εκκλησίας του, τα εγκαίνια της οποίας έγιναν την Δευτέρα του Πάσχα του 2007.
Η διαδρομή Χώρα Νάξου - Κυνίδαρος είναι από τις ωραιότερες διαδρομές της Νάξου με πλούσια γεωλογική εναλλαγή όπου και αντίστροφα η θέα της πεδινής Νάξου είναι πανοραμική. Ο Κυνίδαρος συνδέεται επίσης με την Μονή την Κεραμωτή και τις Εγγαρές και μέσω αυτών με όλα σχεδόν τα υπόλοιπα χωριά της Νάξου. 

Τα γεωγραφικά και ιστορικά στοιχεία εληφθησαν απο την διαδικτυακή Βικιπέδια 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ALFA GREEK AUSTRALIAN MAGAZINE!




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου